De docu richt zicht op Drew Dixon, die halverwege de jaren negentig voor Simmons werkte bij zijn platenlabel Def Jam Records. Hoewel ze in eerste instantie dacht haar droombaan binnen te hebben gesleept, werd haar werk steeds moeilijker vanwege seksueel ontoelaatbaar gedrag van Simmons’ kant. Iets waarover Dixon niet durfde te spreken, uit angst niet geloofd te worden. Nu de #MeToo beweging in gang is gezet heeft ze voor het eerst haar verhaal verteld.

„Ik ben al 22 jaar een slachtoffer en ik ben er klaar mee om slachtoffer te zijn”, aldus Drew. Inmiddels zijn er meerdere vrouwen opgestaan die Simmons beschuldigen van aanranding en zelfs verkrachting. Simmons ontkent alle aantijgingen aan zijn adres. „Ik heb echt weleens dingen gedaan die hier en daar niet door de beugel konden, maar ik ben nooit of te nimmer vijandig geweest, laat staan dat ik mezelf aan mensen heb opgedrongen.”

De documentaire zou in eerste instantie mede geproduceerd worden door Oprah Winfrey, maar die trok zich op het laatste moment terug. Winfrey meende ’dat de film nog niet klaar was om vertoond te worden’, toen deze op Sundance in première ging.