Bleue Baantjer ontdekt ’twee kilometer ellende’

Op RTL 4 start vandaag de reboot van Baantjer met een dubbele aflevering, die eerder dit jaar als bioscoopfilm was te zien. We zien hoe de bleue Baantjer kennismaakt met de Amsterdamse kraakbeweging. De tv-reeks, nu in zijn geheel te zien op Videoland, volgt daarna. Hoewel een sprong terug in de tijd wordt gemaakt, oogt de serie stukken gelikter dan de versie met Piet Römer en Victor Reinier (Vledder). Regisseur Arne Toonen liet zich inspireren door visueel spectaculaire Netflix-series als Narcos en Stranger Things, die zich ook rond die jaren afspelen. Waldemar Torenstra was in de ogen van Toonen de perfecte Jurre de Cock omdat hij ’de uitstraling heeft van een intelligent iemand die nog niet veel heeft meegemaakt’. Torenstra lacht wat bij die uitspraak. „Elke acteur neemt nu eenmaal zichzelf mee. Ik heb een jeugdig, vrolijk en open voorkomen, terwijl ik misschien wel volledig verknipt ben door een rotjeugd. Maar dat zie je aan de buitenkant niet. Voor een regisseur is het heel prettig om zo’n eerste indruk te gebruiken. Zo ziet Tygo Gernandt, hoewel hij misschien een heel zorgeloos leven leidt, er vaak uit alsof het allemaal nou niet bepaald van een leien dakje gaat.” Voor de acteur was het geen uitgemaakte zaak om de hoofdrol te pakken in deze productie. „Wilde ik mijn vingers branden aan een rol die zo iconisch is en toch een beetje hoort bij het verleden? Zullen we niet liever iets nieuws maken? Tot ik begreep dat we hierin gaan zien waar het personage De Cock vandaan komt en hoe enorm Nederland in die veertig jaar is veranderd. De series verschillen op zoveel vlakken: de vormgeving, het is een doorgaand verhaal en we leren veel meer over de karakters. Het is rauwer en heeft veel meer actie. Piet ging hooguit wat schuifelend rennen. En anders stuurde hij Vledder erop af.” In de film Baantjer, het begin wordt Jurre mee op sleeptouw genomen door de Wallen (’twee kilometer ellende’) door zijn extraverte partner Tonnie (Tygo Gernandt). ’Nooit rennen voor trams, junks of vrouwen. Er komt altijd wel een nieuwe’, leert hij de nieuwkomer. In de serie duikt aan Jurres zijde een nieuwe collega op, Andy (Yannick Jozefzoon). De 29-jarige acteur groeide op met de klassieke serie, die kneuterig afsteekt tegen deze gelikte reeks. „Ik keek het op vrijdagavond, met mijn moeder en mijn zusjes.” Torenstra moest afvallen voor een wat ieliger postuur, Jozefzoon hoefde slechts een ’Afrootje’ te laten staan. En een snorretje plus een sikje. „Andy is gebaseerd op de eerste zwarte agent bij het Amsterdamse korps. Uit de Bijlmer, waar toen net de Surinamers neerstreken.” De acteur, bekend van onder meer zijn hoofdrol in de televisiefilm Tom Adelaar waar hij een Gouden Kalf-nominatie voor ontving, vond het magisch om het politiebureau van de serie te betreden. „We droegen kleding uit de jaren tachtig, er stonden auto’s uit die tijd. Maar daar ging het pas echt voor me leven. Binnen, met Waldemar, Ruben van der Meer en Horace Cohen, voelde ik heel sterk dat we agenten op de Warmoesstraat uit de eighties zijn.” Een minpuntjes van de verder warm onthaalde film zou volgens recensenten zijn dat Amsterdam ’te wit’ werd afgeschilderd. Torenstra: „Dat vond ik grappig om te lezen, want behalve op de Zeedijk wás Nederland nog heel wit. We trappen af op het moment dat steeds meer mensen uit zowel de provincie als de voormalige koloniën naar Amsterdam komen.” Grote vraag is of de serie duidelijk maakt hoe de onbevangen Jurre de Cock kon transformeren in de knorrepot die Römer neerzette. Torenstra: „Ik geloof dat in ieders karakter verschillende stemmen met elkaar strijden. Aan het einde van een leven zie je dat er één gewonnen heeft en een ander is verstomd. Bij de oude De Cock vermoed ik een enorme binnenwereld ondanks dat droogkloterige. Onder die eigenwijze koppigheid zit woede. Het kan niet anders dan dat er ook, weliswaar verstopt, verdriet zit.” Andy, de nieuwe rechterhand van De Cock, is volgens Jozefzoon juist heel empathisch. „Hij kan goed mensen lezen, of ze dat nu willen of niet.” En hij heeft trots en humor, eigenschappen die Jurre de Cock in mindere mate zijn toebedeeld. Wat de acteur van hem meeneemt? „Andy is erg bezig met hoe hij als schakel kan bijdragen om het politiekorps als geheel goed te laten functioneren. Ik zie parallellen met hoe het eraan toegaat op een set. ’Ken je plek en probeer van daaruit te excelleren’: dat is het punt waarop Yannick en Andy samenkomen.”