Nadat John Legend donderdag het spits afbeet, George Benson het publiek ‘s middags al opwarmde en Gregory Porter zich warmliep als hekkensluiter van de avond, zette Diana Ross vrijdag de Nile-hal van Ahoy op z’n kop tijdens North Sea Jazz. De 78-jarige diva is op het muziekfestival met afstand de grootste ster met de meeste hits op haar naam. Dat liet zij merken ook. Met I’m coming out, een van haar grootste successen en sinds jaar en dag het nummer waarmee zij haar optredens aftrapt, zette La Ross Ahoy direct in vuur en vlam. Veel moeite de boel op temperatuur te krijgen had ze niet, want al snel was het kokend heet. Vaders en dochters, moeders en zonen, hele families, maar toch vooral ook wat oudere fans waren uitgelopen om de Amerikaanse zangeres te zien en te horen. Dat zij ooit de Queen of Motown was en dat ergens ook altijd is gebleven, kwam naar voren in het eerste deel van het optreden. De in Detroit geboren zangeres tekende in 1960 een contract bij dit platenlabel, samen met het zangkwartet The Primettes. Korte tijd later veranderde Motown hun naam in The Supremes. Nog weer later werd dat Diana Ross & The Supremes. Zij waren goed voor een lange reeks hits, waarvan vrijdagavond onder meer Baby love, Stop in the name of love en You can’t hurry love voorbijkwamen. Het enthousiaste publiek brulde woord voor woord mee met Ross, die in het begin als een ware diva was uitgedost in vlammend en overdadig rood. Even deed haar robe denken aan haar voorlaatste Nederlandse concert tijdens Symphonica in Rosso in 2009. Dertien jaar ouder en ogenschijnlijk nog steeds vol energie, moet echter wel worden geconstateerd dat zij vocaal het nodige heeft ingeleverd, zowel in de hoogte als in volume. Een vierkoppig achtergrondkoor, een vier man sterke blazerssectie en een strak spelende band maskeerden dat echter goed, ook als zij een modulatie in de hoogte gemakshalve maar even oversloeg. Hitte Diana Ross heeft een historie in Rotterdam, waar tijdens haar hoogtijdagen vechtpartijtjes uitbraken tussen op kaartjes beluste fans. De digitale wachtrij was toen nog iets van de toekomst: een dag voordat de daadwerkelijke verkoop van haar concert in juni 1982 begon, meldden zich al jongeren met slaapzakken, luchtbedden en tuinstoelen bij de ticketshops. Toen de deuren eenmaal opengingen, vielen er onderling zelfs klappen. Geklapt werd er nu ook in de Ahoy, maar dan uit enthousiasme en op het ritme van de schier oneindige reeks Diana Ross-klassiekers: van Upside down tot Ease on down the road en van Why do fools fall in love tot Chain reaction. Driftig wapperend met een waaier, checkte La Ross vanwege de hitte ook nog even het welzijn van haar bandleden en het publiek. Intussen was haar optreden toch vooral een jukebox vol greatest hits, precies zoals de meeste fans wilden. Toch week zij soms van haar hitmachine-modus af. Na even publiekelijk te hebben geïnformeerd of het inderdaad wel klopte dat zij op een jazzfestival te gast was, werd Ahoy getrakteerd op een versie van Don’t explain, een nummer van Billie Holiday dat Diana Ross zong in Lady sings the blues (1972), een biografische film over deze jazzlegende. Ze gaf een mooie uitvoering weg, die aantoonde dat zij ook nu nog veel jazz in haar soul heeft. Tot ziens? In 2021 bracht Diana Ross voor het eerst in vijftien jaar een nieuw album uit, waarvan zij ook enkele nummers ten gehore bracht. Die teksten klonken de bezoekers duidelijk nog niet heel bekend in de oren. Reden waarom een deel van het publiek toen maar een polonaise inzette. Je moet toch wat met je enthousiasme… Na nog twee kostuumwissels – van een zwarte uitdossing met paars tule naar een feestelijk glitterjasje – hield Diana Ross het voor gezien. Ze bedankte haar fans met Thank you - het titelnummer van haar nieuwe album – voor alle jaren en alle liefde. Aan de reacties te merken was die dankbaarheid wederzijds. Zou het de laatste keer zijn geweest dat Diana Ross ons land met een concert heeft verblijd? Haar gevorderde leeftijd maakt dat waarschijnlijk, maar haar twee laatste nummers deden anders vermoeden. Want Ain’t no mountain high enough (to keep me away from you) en I will survive klonken in Rotterdam toch vooral als een belofte.
18 °C:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/f4c42d80-ff05-11ec-91b0-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/fa0f129a-1a7c-11ed-ae67-0218eaf05005.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9bbd902e-1a2a-11ed-896e-0218eaf05005.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/aa33c902-1a16-11ed-af52-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/b90bafa0-19bf-11ed-bf09-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/4856d9c4-1a5a-11ed-946a-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/4d007f84-1a0f-11ed-a417-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/0c2ff58c-1a07-11ed-89ed-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/3750b4b8-18b3-11ed-9c39-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/96f6e7da-17bd-11ed-9398-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/fb41dbde-16e9-11ed-9ac2-02c309bc01c1.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/s/h/shorts_0003_laag_1.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/k/e/kent_dotted_74_.png)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/b/a/batterijen_1.jpg)