Met trillende stem sprak het Zweedse klimaatmeisje Greta Thunberg vorige maand de Verenigde Naties toe. Vooral regeringsleiders en CEO’s van multinationals moesten het ontgelden.

Een land dat deze urgente boodschap al jaren ter harte neemt, is Ecuador dat de rechten van de natuur in zijn grondwet vastlegde. Zo wees de overheid de Galapagoseilanden aan als rustgebied waar alle flora en fauna wordt beschermd. Met Galapagos: Hope for the future maakte Evert van den Bos een documentaire over deze vulkanische eilandengroep. De Nederlandse natuurfilmer volgde onderzoekers en wetenschappers van diverse natuurstichtingen die zich inzetten voor alle planten en dieren die daar groeien en leven.

Lust voor het oog

Dat levert prachtige beelden op die kunnen concurreren met producties van BBC Earth en National Geographic. De lavahagedissen, blauwvoetgenten en zwartpunthaaien die over het doek kruipen, vliegen en zwemmen, zijn een lust voor het oog. Fascinerend ook is de herplaatsing van de vijgcactus, een bedreigde plant die moest wijken voor landbouw, maar die nu met grote zorg opnieuw wordt uitgezet.

Wel jammer is de overdaad aan feitjes en weetjes die vertelster Annechien Steenhuizen (van het Achtuurjournaal) blijft opdissen. Ook storend is het veelvuldig noemen van alle natuurstichtingen die op de eilanden werkzaam zijn. Zo lijkt deze documentaire vaker op een bedrijfsfilm die de kijker terloops wil bewegen toch vooral gul te doneren. En dat is zonde, want de oogstrelende zeggingskracht van Galapagos spreekt voor zich.

✭✭✭