Alles draait in Sciamma’s film om vrouwen die kijken en die gezien (willen) worden. Ergens in de achttiende eeuw krijgt Marianne (Noémie Merlant) de opdracht om een portret te maken van Heloïse (Adèle Haenel), die is uitgehuwelijkt aan een man in Milaan. Aangezien zij weigert om te poseren, moet het schilderen in het geheim gebeuren én uit het hoofd. Intussen zal de schilderes als gezelschapsdame tijd doorbrengen met haar onwetende model. Om haar daarna op het doek te kunnen vangen.

Dit sfeervolle en geweldig geacteerde kostuumdrama speelt aan de Bretonse kust: goed voor knisperend daglicht en donkere nachten vol schilderachtige claire-obscur beelden. De geheime agenda van de kunstenares vormt daarbij een voortdurende bron van spanning. Al blijven ook de intenties van de aanvankelijk nogal stuurse Heloïse intrigeren: zal zij zich - net als haar zus voor haar – tot het uiterste tegen het voorgenomen huwelijk blijven verzetten? En hoe ervaart zij de intense manier waarop Marianne naar haar kijkt?

Portrait de la jeune fille en feu gaat uiteindelijk ook over vrouwenliefde, in een tijd dat die nauwelijks kan bestaan. Ingebed in een herinnering aan zinderend verlangen en de erotische inlossing ervan, is de melancholie in deze meesterlijke film nooit ver weg.

✭✭✭✭✩ (4,5)