Tassenontwerpster Roos van Put mist de alledaagse hectiek

Doorgaans snorren de naaimachines in de studio van Roos van Put aan de Haagse Stevinstraat bijna zeven dagen per week op volle toeren. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat is er reuring, want behalve tassenontwerpster van haar eigen label Mrs. Rosehip, befaamd om het zo kenmerkende geplooide leer, is zij ook tassendokter én docent aan cursustassenmaken.nl, haar gecertificeerde korte beroepsopleiding tot tassenmaker en leerbewerker. Nu is het stil en leeg. Alle cursisten zijn thuis. „Ik mis de energie van de groep. Maar zolang de scholen in Nederland dicht zijn, ben ik ook gesloten”, vertelt de Haagse. „Weliswaar staan de naaimachines zeker anderhalve meter van elkaar, maar je loopt toch voortdurend langs elkaar heen en gebruikt soms dezelfde gereedschappen. Het is daarom beter nu tijdelijk even niet bijeen te komen. Die lessen halen we later wel weer in. Bovendien heb ik mijn leerlingen ook flink wat huiswerk meegegeven.” Van Put, die zeven jaar geleden haar succesvolle carrière als kunstjournalist verruilde voor een nieuwe, opwindende maar onzekere toekomst als tassenontwerper, mist de hectiek van alledag wel. „Gelukkig heb ik genoeg om handen. Als kleine ondernemer kom je altijd tijd tekort. Zo hoop ik komende weken te kunnen gebruiken om mijn rol van tassendokter wat meer op te pakken en diverse kapotte of beschadigde vintage- en designtassen van mijn klanten te herstellen. ” Marathon Ze lacht: „Maar inspiratie laat zich niet afdwingen. Dat komt, zo weet ik uit ervaring, vooral als je gewoon keihard doorwerkt. Tassen maken is topsport. Ik vergelijk het altijd maar met het lopen van een marathon. Je moet oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Want het is een ambacht en dat betekent dat je heel veel vlieguren moet maken om het vak goed onder de knie te krijgen. Dat begint al met het ’schalmen’, een belangrijke basistechniek waarbij je het leer aan de onderkant met een soort kaasschaaf dunner maakt.” In een soepele beweging demonstreert ze met een klein lapje leer hoe je de schalmmachine gebruikt. „Voel maar, het leer is nu al wat dunner. Dit is nodig om het te kunnen vouwen. Als tassenmaker ben je ook een soort architect. Je moet een stevige constructie bouwen, die er ook nog eens leuk uitziet. Eenvoudig is dat niet. Daarom noem ik het soms ook tovenarij: want je probeert in het eindresultaat nooit te laten zien dat het maken van een tas ontzettend veel bloed, zweet en tranen heeft gekost.” Tassenmuseum Haar eigen Mrs. Rosehip tassen – „allemaal made in Europe, want ik ben faliekant tegen lagelonenlanden en kinderarbeid, daar hamer ik ook op bij mijn leerlingen” – werden verkocht in de winkel van het Tassenmuseum Hendrikje in Amsterdam en zijn nu te zien op de expositie Bags, Icons and investment in het Spielzeug Welten Museum in het Zwitserse Basel. „Daar staan mijn designs naast die van Issey Miyake, Hermès, Mulberry en Prada”, zegt Van Put trots. Zorgen om haar concept-store, haar label en opleiding heeft ze niet. „Natuurlijk heb ik, zoals veel kleine zelfstandigen, nu wel de kosten maar niet de inkomsten. Dat moet niet te lang duren. Maar ik ben niet bang. Toen ik zeven jaar geleden besloot het roer om te gooien heb ik mijn appartement op Scheveningen verkocht. Dat geld heb ik in mijn opleiding in Nederland, privéles in België en masterclasses in Zwitserland en in mijn zaak geïnvesteerd. Ik heb een gezonde buffer, geen bankleningen en zo laag mogelijke kosten. Zo houd ik het vol. Ik ben klein maar dapper.” P.v.d.V.