Een engelachtige jongen, die het rotleven in Eritrea van zich heeft afgeschud. Hét rolmodel voor kansarme zwarte tieners. Maar is hij dat wel echt? En wat vindt hij zelf eigenlijk van dat imago?

De eerste twijfels worden al vroeg gezaaid in Luce, een intelligent geschreven mix van drama en thriller. Maatschappijleerdocent Harriet (Octavia Spencer) schrikt van een essay dat haar topleerling inlevert en besluit zijn kluisje te doorzoeken. Bingo: een zakje met gevaarlijk vuurwerk. Zo perfect is Luce dus helemaal niet. De jongen houdt met Bambi-ogen vol dat hij van niets weet. Om zijn lerares te sarren misschien. Of uit angst dat zijn huidskleur hardnekkige stereotypes zal bevestigen.

Vertrouwen

Moeder Amy (Naomi Watts) en vader Peter (Tim Roth) willen hun zoon in ieder geval blijven vertrouwen. Niet alleen omdat Luce de zwaktes van zijn docent blootlegt, maar misschien ook wel omdat het stel zo heeft gezwoegd om hun adoptiekind los te weken van zijn gewelddadige verleden. Erkennen dat Luce iets verkeerd heeft gedaan, is ook toegeven dat zij zelf tekort zijn geschoten. Hoe het ook mag zijn: een doorsnee tiener zal deze jongen niet meer worden.

Net als recentelijk Moonlight en BlacKkKlansman, geeft Luce scherpe inzichten in de kwetsbare positie van Afro-Amerikanen. Regisseur Julius Onar en scenarist J.C. Lee maken dat idee echter nog relevanter. Ze tonen begrip voor ieder personage: wit, zwart, arm of rijk. Die nuance maakt hun ijzersterk geacteerde film steeds gelaagder en complexer. Waarmee er een snijdend realistisch beeld ontstaat van een scheve maatschappij.

✭✭✭✭✭