Al Pacino jaagt op nazi’s

Pacino wordt vaak om advies gevraagd door jonge acteurs, vertelt hij. „Ik raad ze altijd hetzelfde aan: acteer veel, doe het vaak en hou het lang vol. Want je weet nooit welke rol het beste in je naar boven zal brengen.” Het duurde even voordat hij daar zelf achter kwam. „Toen ik net begon, zat ik bij een theatergezelschap waarmee we verschillende toneelstukken speelde. En elke keer als ik een rol had waarin ik dacht uit te blinken, deed ik dat niet. En in de stukken die ik eigenlijk helemaal niet wilde doen excelleerde ik juist.” Speciale klik Inmiddels kan Pacino beter inschatten met welke rol hij die speciale klik zal krijgen. Dat voelde hij bijvoorbeeld bij het lezen van het script van The Irishman, waarin hij vakbondsleider Jimmy Hoffa speelde. De rol leverde hem zijn eerste Oscarnominatie in 27 jaar op, zijn negende, alhoewel hij de Academy Award eerder deze maand voor de achtste keer aan zijn neus voorbij zag gaan. Zijn nieuwste project, Hunters dat vanaf vandaag te zien is, vereiste een andere aanpak dan zijn werk in The Irishman. „Jimmy Hoffa was een bestaand persoon, dus dan heb je zoveel informatie over degene die je speelt. Dat maakt het voor mij makkelijker. Mijn personage in Hunters komt uit het brein van de scriptschrijvers. Ik heb het met hen veel gehad over zijn verleden, omdat dat in dit geval zoveel zegt over de man die hij is geworden. Ik moest me daar echt een beeld bij vormen, ook al is hij verzonnen.” Pacino speelt in de serie Meyer Offerman, een geslaagde joodse zakenman die een groep mensen om zich heen heeft verzameld waarmee hij de jacht heeft ingezet op nazikopstukken die onder een valse identiteit een nieuw bestaan hebben opgebouwd in de VS. De serie speelt zich zo’n dertig jaar na het einde van de oorlog af, Offerman en sommige andere ‘hunters’ uit de groep zijn zelf oud-concentratiekampgevangenen en worstelen nog dagelijks met hun herinneringen. Flasbacks Tegenover de grimmige flashbacks naar dat verleden staan in de serie opvallend luchtige scènes rond de groep nazi-jagers. Soms komt er ineens een superheldenmontage voorbij, of zelfs een muzikaal intermezzo. Pacino kan die keuze van de makers wel waarderen. „Dat is een van de dingen die me aantrokken in dit project, dat je soms opeens op het verkeerde been wordt gezet. Het is zware materie, dan is het goed om mensen af en toe op te laten kijken. Het verhaal is tien uur lang, dus het kan geen kwaad de boel af en toe even op te schudden.” Die lange vertelvorm was hij niet meer gewend. Het was zeventien jaar geleden dat Pacino aan een televisieserie werkte. „Het was wel weer even wennen; steeds nieuwe regisseurs en weinig tijd om te repeteren. Ik kom nog uit een tijd waarin je daar gerust vier weken voor uittrok, dat voelt nu als een enorme luxe.” Jongste aanwinst Alhoewel hij het drukke productieschema als intens omschrijft, ziet de acteur ook voordelen aan het maken van ’een tien uur durende film’, zoals hij de serie omschrijft. „Wat scheelt is dat je met zoveel tijd het verhaal vanuit meer personen kunt vertellen. Het draaide dus gelukkig niet allemaal om mij, maar net zo goed om de personages van Logan en Jerrika”, zegt hij over collega’s Logan Lerman en Jerrika Hinton, die respectievelijk de jongste aanwinst van de nazi-jagers en een FBI-agente spelen. Vooral met Lerman deelt de Hollywoodveteraan veel scènes. „Er was weinig tijd maar iedereen wilde het goed doen, dus spraken we na het werk of in het weekend af om vooral de heftige passages door te nemen. Ik weet dat het als een verkooppraatje klinkt, maar ik heb daar echt mooie herinneringen aan.” Lachend: „En zoveel herinner ik me op mijn leeftijd doorgaans niet meer, dus dat zegt wel iets.”