„De eerste twee dagen dacht ik: o my god, want een film maken die ik meer dan vijftig jaar heb willen maken, wat moet dat worden? Dan ben je zo kwetsbaar als het maar kan. En zeker als je nog je zoon in één van de hoofdrollen zet, dat is levensgevaarlijk natuurlijk. Want er hoeft maar iets fout te gaan en je bent niet alleen je acteur kwijt, maar ook je zoon, bij wijze van spreken”, legt de regisseur uit.

Het gekke is, mensen vragen me: ’wanneer heb je besloten om hem te vragen?’ Nooit, hij wás het gewoon voor mij. Het allerergste zou zijn geweest als mensen hadden gezegd: ’Frans, sorry, maar er zijn toch wel andere acteurs die je kan vragen voor die rol?’ Maar Géza is écht goed. De eerste keer dat de producent het materiaal zag, zei hij: ’goh, die Géza is goed zeg!’ en ik wist: nu kunnen we aan het werk.

Ook het oordeel van zijn vrouw en moeder van Géza was heel belangrijk voor Frans. Toen ik haar vroeg: hoe vond je hem?, zei ze: ’weet je dat ik helemaal vergeten was dat ik naar mijn zoon zat te kijken?’

Het Leven is Vurrukkulluk is vanaf 25 januari in de bioscopen te zien.