Publiekslieveling Kate Jenkins terug in Museum Rijswijk met lekkernijen van wol

null Paola van de Velde Kate Jenkins (51) won nooit wat. Totdat ze vorig jaar bij de Textiel Biënnale in Museum Rijswijk werd uitgeroepen tot winnaar van de Publieksprijs. Haar beloning: een solo-expositie in datzelfde museum. Reden voor de Britse kunstenares om flink uit te pakken en haar favorietenrol te vieren met de opening van een ijssalon en een patisserie die haar naam dragen. Haar installatie Café Kate doet je watertanden en schaterlachen, want alle lekkers is hier van lamswol en fournituren. Het publiek kijkt de ogen uit. Meer dan duizend taarten, broden, cakejes, bagels, pretzels en koffiebroodjes liggen hoog opgetast in de vitrines. Ze zijn perfect nagebootst, qua vorm en kleur. Maar er is geen deeg aan te pas gekomen. Alles is - met zichtbare liefde en toewijding - gebreid, gehaakt of geborduurd. Ook de bolletjes ijs, die klaar liggen om opgeschept te worden in een hoorntje, ogen even aantrekkelijk. Spontaan krijg je zin in een wafel met oreo-ijs. Jenkins, die in de Engelse badplaats Brighton woont en werkt, begon haar loopbaan in de modewereld. Als ontwerpster werkte ze voor grote, internationale merken, als Marc Jacobs, Donna Karan en Ralph Lauren. „Later had ik mijn eigen label. In mijn hoofd ben ik nog altijd in de mode werkzaam, ik moet nog steeds wennen om mezelf textielkunstenares te noemen. Maar dat ben ik natuurlijk wel. In 2007 had ik al mijn eerste solo in Londen. Inmiddels ben ik vooral bekend om mijn popart-achtige creaties van voedsel.” Lokale specialiteiten Voor elk land waar ze exposeert, vervaardigt ze ook lokale specialiteiten. Zo zijn er in Museum Rijswijk oer-Hollandse stroopwafels te zien, oliebollen, een vrolijk makende zak friet met smileys en een bord met twee verse haringen met uitjes. „Het was nog een heel gedoe om die gesnipperde uitjes goed te laten gelijken. Uiteindelijk heb ik ze van grijswit vilt gemaakt”, wijst ze. Heel geestig is ook haar weergave van stamppot boerenkool, waarbij de rookworst de vorm heeft van een teckel. „Een soort hotdog”, lacht Jenkins. „Thuis heb ik ook een teckeltje, mijn lievelingshond.” Haar kunst heeft een sterke ambachtelijke component. „Alles is handgemaakt. Zo’n sandwich met tomaat en sla, daar heb ik een week werk aan”, legt ze uit. „Niet alles slaagt altijd. Zo is het mij tot nu toe niet gelukt om op een overtuigende wijze glas te haken of te breien. Met welk materiaal ik ook experimenteer, het is nog niet gelukt om het goed transparant te krijgen. Ik daag de kijkers dan ook uit om met een oplossing te komen voor mijn probleem. Want ik droom ervan om ook een complete cocktailbar te haken.” Humor is de rode draad in al haar installaties. „Ik wil dat mijn werk mensen laat glimlachen.” Dat lukt moeiteloos, want Jenkins beschikt niet alleen over een rijke fantasie maar is ook sterk in woordgrapjes. Zo kun je in de ijssalon een hoogblonde en rondborstige Lolly Parton bestellen. En lijkt het populaire raket-ijsje ineens verdacht veel op Elton John. Haar ijskoude Rocketman draagt dan ook een glitterbril en heeft zelfs een spleetje tussen zijn tanden. Madeline Monroe In de bakkerswinkel ligt een verleidelijke Madeline Monroe (een wulpse variant op het klassieke Madeleine cakeje) en is het worstenbroodje een roze varkentje dat in bladerdeeg is gewikkeld. „Ik eet zelf geen vlees. Dus bij het woord sausage roll denk ik meteen aan een benauwd kijkend biggetje”, grinnikt Jenkins. De chagrijnig kijkende croissant is een doordenkertje. „To cross betekent in het Engels gefrustreerd of teleurgesteld zijn.” „Veel mensen vragen aan mij of het niet heerlijk meditatief is al dat breien. Maar ik ervaar handwerken niet meer als ontspanning. Voor mij is het gewoon keihard werk. In mijn vrije tijd doe ik liever wat anders. Niettemin hoop ik anderen wel te inspireren met mijn creaties. Een boek met patronen heb ik niet. Maar tijdens de Crafternoon Tea evenementen in het museum worden de bezoekers wel uitgenodigd om hun eigen stukken te maken.” T/m 13 maart in Museum Rijswijk.

Publiekslieveling Kate Jenkins terug in Museum Rijswijk met lekkernijen van wol

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Ik vertrek: Néderland heeft zulke zonnige types nodig

Familie Maxwell verdedigt Andrew: ’Badkuip is te klein om seks in te hebben’

Iconisch royaltyprogramma terug op de buis met Anne-Mar Zwart

The Tribute-deelnemer: ’Elvis was niet in álles een voorbeeld’