Griezelregisseur M. Night Shyamalan: ’Van mijn dochters gaan we nog veel horen’

In de films van M. Night Shyamalan (52) valt altijd wat te vrezen. Dus als er in Knock at the cabin op de deur wordt geklopt, belooft dat weinig goeds. De regisseur speelt graag in op onze diepste angsten, maar laat zichzelf daar niet door leiden: „ Ik ben en blijf een onverbeterlijke optimist.” Het einde der tijden staat voor de deur. Tenminste, dat is wat het ongewenste bezoek het driekoppige gezin uit Knock at the cabin wil laten geloven. „Ik zie het als een soort Bijbelse vertelling”, stelt M. Night Shyamalan, die in 1999 doorbrak met The sixth sense en sindsdien met mysteries als Unbreakable, Signs, The Village en meer recent Split een flinke schare fans wist te verwerven. „Mijn ouders zijn hindoe en ik heb zeker tien jaar op katholieke scholen doorgebracht, waar je struikelde over de nonnen. Zelf ben ik niet gelovig, wel spiritueel. Religie staat voor mij gelijk aan mythologie. Ik vond het leuk om zo’n verhaal van Bijbelse proporties in een moderne context te plaatsen.” (Tekst gaat verder onder de foto) De apocalyptische beelden waarmee in Knock at the cabin wordt geschermd, raken aan het voort tikken van de Doomsday Clock en aan andere onheilspellende berichten over de toekomst van onze planeet. Zelf is Shyamalan minder somber. „Ik ben niet blind voor de bedreigingen, maar blijf positief. Het universum is een goedaardige plek, zo voel ik dat. Toegegeven: als we op gelijke voet verder zouden gaan, kan het over honderd jaar weleens allemaal voorbij zijn. Alleen heb ik een rotsvast vertrouwen in ons vermogen om te veranderen. Dat zie ik ook steeds sneller gebeuren, zeker bij jongere generaties.” Vliegende start Zijn nieuwe film baseerde hij op een bestseller van horrorschrijver Paul Tremblay, maar wel wijkt hij gaandeweg steeds meer af van diens oorspronkelijke verhaallijn. ,Anders dan bij een origineel scenario, maak je bij een bewerking van een bestaand verhaal een vliegende start’, legt Shyamalan uit. „In dit geval kon ik voortborduren op goed uitgewerkte personages en een intrigerend idee, dat zich bij mij alleen in een andere richting ontwikkelde. Dat voelde niet verkeerd: film is een ander medium en het boek blijft het boek, onaangetast. Ook Paul bleek het geen probleem te vinden. Hij bekende zelfs dat hij in eerste instantie dezelfde keuzes had gemaakt als ik nu heb gedaan. Vond ik cool om te horen.” (Tekst gaat verder onder de foto) Naast het volgen van zijn eigen vertellersinstinct, druktede filmmaker drukte op zijn bewerking toch een persoonlijk stempel. „Dat het verhaal draait om een homostel en hun geadopteerde dochtertje, is ontleend aan het boek. Maar de flashback waarin zij haar ophalen uit het weeshuis, komt rechtstreeks uit mijn eigen leven. Onze jongste dochter is eveneens geadopteerd en bij mijn vrouw en mij ging het precies zo. Ook wij werden neergezet in zo’n lange gang, met uitzicht op een schilderij van Jezus omringd door louter blanke kindertjes. Wachtend op het moment dat we haar voor het eerst zouden mogen zien en vasthouden” Voor dokterskind Shyamalan – geboren in India en opgegroeid Amerika – is familie alles, wat je terugziet in zijn films. Vol trots vertelt hij ook over zijn twee andere dochters. „Ishana leidde bij Old al het tweede camerateam en bij deze film deed zij dat opnieuw. Zo is de hele tsunami-scène in Knock at the cabin van haar hand. Daarnaast schreef en regisseerde zij de meeste afleveringen van Servant, de serie van Apple TV+ waar ik als showrunner bij betrokken ben. Binnenkort gaat zij ook haar eerste speelfilm maken.” Spanningsveld „Saleka, mijn andere dochter, is muzikant en met haar werk ik net zo graag samen. Van allebei gaan we echt nog veel horen, denk ik. Beiden zijn opgegroeid in een omgeving waar kunst, commercie en het spanningsveld daartussen een belangrijke rol speelden. Daardoor hebben ze geleerd dat zij vooral trouw moeten blijven aan hun ideeën. In een scheppend beroep is de verleiding groot om je hoofd op te tillen en om je heen te kijken om te zien hoe wat jij maakt, wordt ontvangen”, legt hij uit. „Ik heb geprobeerd mijn dochters mee te geven dat je daar niet verder mee komt. Beter is het om gefocust te blijven op het verhaal dat je wilt vertellen of de song die je wilt schrijven.” (Tekst gaat verder onder de foto) „Wat anderen ervan zeggen of vinden, of wat de media ervan maken, is enkel ruis en leidt af van waar het werkelijk om gaat.” stelt M. Night Shyamalan, die uit ervaring spreekt. „Natuurlijk, de ene film die ik maak is succesvoller dan de andere, maar het is simplistisch om dat steeds maar te beschrijven in termen van ’flop’ of ’comeback’. Dat negeer ik, omdat de werkelijkheid veel complexer is. Echt, je wil niet weten hoe vaak ik al heb moeten horen dat ik ’terug’ ben. Ik terug? Man, ik ben nooit weggeweest!”

Griezelregisseur M. Night Shyamalan: ’Van mijn dochters gaan we nog veel horen’

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Kritiek op Voice-onderzoek: ’Waarheid de dichte mist in geduwd’

Ontvlucht Brad Pitt Los Angeles wegens ’rijkentaks’?

Geheime diensten, bedreigingen en moord: dit is de duistere geschiedenis achter Tetris

Jasper Krabbé dook met Tom Waes rosse buurt in