Art luidt de aflevering in terwijl er een kudde schapen langs kuiert… Als kijker denk ik: ’ Oké, wacht even; schapen naar de slachtbank. Wie dan? Keek dat ene schaapje niet een beetje modebewust? Of ben ik nou gewoon paranoïde aan het raken?’. En ik volg het hele verhaal alleen via de tv. Moet je je voorstellen hoe je je voelt als je in dat, overigens beeldschone, Georgië bent. Bij de drie overgebleven kandidaten spat het wantrouwen ervan af. ‘Want hallo, Olcay, hoe kun jij eigenlijk in de finale zitten? Je hebt de eerste vier dagen helemaal niks opgeschreven’, benadrukt Jan.

En dan tijdens de tweede opdracht vanavond: Ruben verliest onderweg drie cruciale puzzelstukjes en kan het hendeltje waarmee de motorkap opengaat niet vinden. Hoe verdacht wil je het hebben. Wie weet nou niet hoe een motorkap open gaat? O, wacht even. Ik, zei de gek. Bij het bijvullen van de ruitenvloeistof moet ik al standaard iemand gaan vragen waar dat hendeltje ook alweer zit. En ik heb die auto al acht jaar. Trouwens, zo blijkt, het hendeltje in deze Lada zit dus niet ergens onder het dashboard (zoals bij een Westerse auto), maar bij de achterbank. Dat wist Olcay ook niet. Jan wel. Is dat eigenlijk niet veel verdachter? Hoe kan hij dat weten als hij geen voorkennis heeft?

Indekken

Jan laadde ook al de verdenking op zich bij de eerste opdracht waarbij de maan in beeld moest worden gebracht met een telescoop. Hij vond zijn telescoop als eerste, maar heeft het hemellichaam als laatste in beeld. ’Ik ben niet zo handig’, zei hij nog blijmoedig. Nee, me dunkt; een muzikant en een modeontwerpster lijken me ook geen techneuten bij uitstek. Maar ze hadden hem toch eerder in het vizier. En toen Art dan op het nippertje kwam controleren of Jans maan ook goed te zien was, was hij net even weg. Hm, verdacht… Net op tijd heeft Jan zijn maan weer in beeld. Het was misschien toch te opvallend geweest om deze opdracht te laten mislukken.

En als je dan als kijker hevig zit te twijfelen of het nou Jan is die straks als mol wordt ontmaskerd, of toch Ruben, zegt Olcay in de camera: ‘De Mol is ook maar gewoon een mens’. Nu al bezig met indekken? Zou het dan toch?

Al met al was het een verwarrende uitzending. Des te verbazingwekkender was het dat de drie overgebleven kandidaten geen van allen besloten de langste route te nemen naar de eindtest waarbij ze, volgens Art, oog in oog met de Mol zouden komen te staan. Wel was het dan weer tekenend dat zowel Jan als Ruben de middenweg namen zodat er ondertussen nog wat geld kon worden gescoord. Alleen Olcay liet die optie schieten. Maar de Mol heeft er dan ook geen baat bij om de pot extra te spekken. Alle pijlen dan toch maar op Olcay?

Dieptepunt:

Ruben die de puzzelstukjes onderweg verliest en vervolgens Jan zo’n eind laat terugrijden dat de tijd opraakt zonder dat de opdracht is volbracht.

Hoogtepunt:

Alle beelden van het prachtige landschap van Georgië. Daar wil je toch gewoon naartoe?

Verrassing:

Olcay zag wilde dieren. Heel bijzonder. Wij zagen op de beelden een paard, een stel schapen en een mol, hoe die er dan ook uit mag zien. Maar je weet het niet, misschien waren de wolven net buiten beeld.