De reden laat zich gemakkelijk raden: de rap vertelt het rauwe verhaal over zijn jeugd en de worsteling die Boef had om te overleven. Hij claimt weinig kansen gehad te hebben om het goed te doen: zijn oom die losse handjes had, zijn vader die in de gevangenis zat, zijn moeder die een glaasje dronk: ’Gedoemd om te falen’. Zijn jeugd was zoals hij zelf zingt: zonder hoop, het was worstelen en vechten.

„Ik had geen ouders om te zeggen wat fout was”, rapt hij. Vaak kwam hij in zijn puberjaren dus ook met justitie in aanraking. De muziek bleek zijn redding. En dus vindt hij het ’ best wel knap als je het maakt en niet breekt.’ Zijn conclusie lijkt dan ook hetgeen hij mee begint en waar hij mee eindigt. „Luister. Tuurlijk zie jij de schijt, maar nooit zie jij die pijn.” en: „Praten over mij maar zelf maak je niks mee.”

Huilen

Het persoonlijke drama van de inmiddels succesvolle rapper, die omstreden raakte door vrouwen die hem hielpen voor kechs, oftewel hoeren uit te maken, lijkt de luisteraars te overtuigen. Fans schrijven onder meer: „Ik moest echt keihard huilen.” En iemand die laat weten dat ze Boef niet kent: „Ik ben echt trots op wat je hebt bereikt, echt respect. Je hebt een grote toekomst voor je.” Het is voor het eerst dat Boef zo open is. Of zoals een fan zegt: „In deze 4 minuten heeft ie al meer verteld dan in al zijn interviews bij elkaar.”

Het is duidelijk voor de fans: Boef is terug en hoe. Of dat voor het grote publiek ook geldt? Boef werd na zijn uitspraken door allerlei festivals geboycot, maar op Noorderslag mocht hij wel optreden en organiseerde men een live debat over zijn uitspraken. Daar maakte de rapper ook voor het eerst excuses voor wat hij zei. Toch stelde hij ook nooit de ideale schoonzoon te worden. „Ik blijf een boef.”