Jens Olde Kalter debuteert als misdaadverslaggever op SBS6

Waar kamers en huizen verhuurd worden, zijn misstanden nooit ver weg. Olde Kalter kan er zelf over meepraten, omdat hij als student zelf ook met een dubieuze verhuurder te maken had. „Die hoopte ons eruit te krijgen door een 100 procent crimineel op de benedenverdieping te zetten.”

Het opzetje mislukte, want Olde Kalter en een andere huisgenoot besloten de kersverse medehuurder in te palmen. „We zijn direct met hem de stad ingegaan, naar een kroeg met voor hem genoeg ‘gelijkgestemden’. Daarna vond hij ons zo relaxed dat hij helemaal geen zin meer had om ons uit het huis weg te pesten.”

Alles weg

In Foute boel zitten huurders met minder geluk. Een Groningse jongen had een nacht niet thuis geslapen en trof vervolgens zijn kamer casco aan. „Toen ik hem sprak, had hij al twee dagen dezelfde onderbroek aan.”

Toen de jongen de verhuurder, de beruchte André Menting uit Tolbert, hier op aansprak, instrueerde hij zijn Poolse gilde in hun moedertaal om de huisraad van die zolder weg te halen. Alleen rekende hij buiten de medebewoners en de camera’s op hun smartphones. De Polen werden nog voor de deur gearresteerd.

Zelf heeft Olde Kalter, behalve die ene privé-aanvaring tijdens zijn studententijd, beperkte ervaring met dubieuze huisbazen. Dat hij zich voor dit eerste solo-programma op hen heeft gestort, is voor hem deels een principiële kwestie.

„Mensen moet zich overal veilig voelen, maar al helemaal achter hun eigen voordeur”, aldus Olde Kalter. „Bij de gevallen die wij in Foute Boel laten zien, is dat duidelijk niet zo. Dat willen we aan de kaak stellen.”

Maar waarom laat hij dat niet aan politiek en politie? „Dat doen we ook, we zijn geen handhavers, maar de politie doet vaak niks of heeft er geen capaciteit voor. En voor de politiek is het lastig dat de huisbazen wel overduidelijk over te schreef gaan, maar in veel gevallen net de wet niet overtreden. ”

„In veel gevallen gebeurt dat echter ook wel”, verduidelijkt hij. „Als huurders erachter komen dat ze te veel betalen, dan is het een uitgemaakte zaak. Maar we hebben ook meegemaakt dat de keurig ogende huisbaas Wim de Vries de laptop van een huurder jatte, en hem alleen wilde teruggeven als de klacht bij de huurcommissie werd ingetrokken.”

Dankzij Olde Kalter en een verborgen camera werd de man gepakt voor chantage. Maar zo duidelijk zijn de zaken die aan bod komen niet altijd. Olde Kalter: „Het is niet verboden om bijvoorbeeld de andere kamers in een huis aan dronken Polen te verhuren. En het is ook niet prettig als er ineens een wildvreemde in de badkamer staat als je net lekker staat te douchen.”

Dat het bedonderen van huurders onschuldiger lijkt dan bijvoorbeeld keiharde afpersing, betekent overigens niet dat de huisbazen een leuker slag mensen zijn. Olde Kalter: „Zelfs de zwaarste criminelen hebben nog nooit een politiehond op mij afgestuurd. Dat is me nu wel overkomen.”

Politiehond

Die situatie deed zich voor in Groningen, waar Olde Kalter sowieso veel misstanden aantrof. „Daar zijn veel studenten die een kamer nodig hebben, en zijn er maar enkele grote verhuurders. Die trekken zich nergens wat van aan.”

Zo ook Han Vos van Havos Vastgoed. „Na vijf minuten aan de telefoon hing hij op en zijn we maar bij hem langs gegaan. We konden binnen al een bouvier zien zitten, en door het raam hadden we even oogcontact met mijnheer Vos. Het volgende moment gaat de deur open en stormt er een Mechelse herder naar buiten.”

Olde Kalter werd gebeten, maar lijkt geluk te hebben gehad. „Het was een voormalige politiehond. Als die bijten, laten ze in principe niet meer los. In mijn geval deed de hond dat wel. Kennelijk smaak ik niet lekker. Volgens mensen van de politie had het allemaal veel erger uit kunnen pakken.”

„Ach,” sluit Olde Kalter luchtig af, „dat kan blijkbaar gebeuren met confrontatie-televisie. Ik heb ook tegen het televisieteam gezegd: ik ben niet bang, maar laten we er wel rekening mee houden dat er iets kan gebeuren.”