De Chileense cineast stuitte enkele jaren terug in een tweedehandsboekenhandel op de gelijknamige, homo-erotische cultroman van zijn landgenoot Mario Cruz. Meteen wist hij: deze pikante vertelling verdient een verfilming.

En zo ontvouwt Muñoz het verhaal van de narcistische Jaime die na de jaloeziemoord op zijn vriend achter de tralies belandt. De mooi-boy komt terecht in een viermanscel waar De Hengst de scepter zwaait. Op lieve, bijna tedere wijze ontfermt deze oudere man zich over Jaime. Maar ’s nachts moet hij bij hem in het stapelbed slapen, waarna meteen een verkrachting volgt.

Egocentrisch prinsje

Terwijl Jaime zo langzaam maar zeker de mores van het gevangenisleven ontdekt, zien we via flashbacks hoe dit ijdele heerschap zich in het Chili van 1970 tot een egocentrisch prinsje ontpopt. Aan vrouwelijke aandacht geen gebrek, maar het is de mannelijke schoon- en rauwheid die hij begeert. Met fatale gevolgen.

Met prachtige beelden en soms stevige (homo-)erotische scènes schetst Muñoz vervolgens een gedurfd drama over leven, liefde, macht, loyaliteit en de dood. De karakterontwikkeling van Jaime had wat scherper uitgediept mogen worden. En ook het interessante tijdsgewricht – waarin aanstaand president Allende de Chilenen weer hoop geeft – had meer focus verdiend. Maar wat beklijft, is een prikkelend portret van een zelfzuchtige ijdeltuit dat vorig jaar op het filmfestival van Venetië de Queer Lion won: de prijs voor de beste film binnen het LGBT-genre.

✭✭✭