Pianobroers Lucas en Arthur Jussen ’winnen olympische medaille’

„Het is zo’n groot evenement, met niks te vergelijken, ook niet in het buitenland, daar op die gracht, met die sfeer, met al die mensen en al die bootjes. Dat je daar mag spelen, dat is één van de grote dingen van het vak, een beetje als het halen van een olympische medaille. We hadden wel gehoopt dat we dit ooit zouden mogen doen, maar als we oud en ervaren zouden zijn”, jubelt Arthur.

Een maand geleden zijn ze toevallig naar Amsterdam verhuisd, waar ze ieder een eigen onderkomen hebben gevonden. „Het is of het zo heeft moeten zijn”, zegt Lucas. Hun ouderlijk huis in Hilversum was tot kort geleden nog hun basis. „We konden er heel goed studeren en de buren vonden dat ook allemaal goed.” Over dat studeren hebben ze in hun nieuwe huizen nog geen klachten gehad. „We wonen tussen veel mensen, we studeren niet voor acht uur ’s morgens en niet na negen uur ’s avonds.”

Warme gevoelens

Amsterdam was altijd al de grote kanshebber als woonplaats voor de twee. „We zijn hier door de muziek veel geweest. Het Concertgebouw is een grote reden dat we hier zijn”, zegt Lucas. „Maar op onze leeftijd is het ook leuk om hier te zitten, er is zoveel te doen.”

Vol overgave zullen ze dan ook Aan de Amsterdamse grachten spelen, het lied van Pieter Goemans dat door Wim Sonneveld naar een plek bij het nationale erfgoed is gezongen en telkens weer de grote gezamenlijke uitsmijter is van het Prinsengrachtconcert. Een heel mooi lied, vindt Arthur: „Zowel qua tekst als muziek. Wie van Amsterdam houdt, voelt gewoon de melancholie. Ik krijg er heel warme gevoelens bij.”

Muziekonderwijs

De avond wordt vooral gevuld met muziek van Mozart, Händel en Rachmaninov. „En Franse muziek. We gaan de vleugel zo veel mogelijk benutten, met vier handen op één piano of allebei aan een eigen instrument.” Sopraan Laetitia Gerards en violist Daniel Lozakovich werken ook mee.

Het duo is blij dat het Prinsengrachtconcert „met puur klassiek zonder concessies” een zo breed publiek bereikt. Aan dat bereik zou verder wel wat meer kunnen gebeuren, erkent Lucas, zeker nu er op school amper meer muziekonderwijs is. „Pop is constant om ons heen. Naar klassiek moet je bewust op zoek. Dat is lastiger als je niet in een familie opgroeit waar er veel naar wordt geluisterd.”