Verschillende therapieën hebben Katja niet genoeg geholpen en daarom besloot ze medicijnen te gaan gebruiken. In eerste instantie was ze erg bang dat ze niet meer zichzelf zou zijn met de pillen, maar het tegendeel bleek waar te zijn. „Ik ben nu veel méer mezelf dan zonder die medicijnen. Ik heb zo veel kwaliteit van leven ingeleverd doordat dwanggedachten mijn leven beheersten. Dat wil ik nooit meer.”

Katja ondervindt in het dagelijks leven veel hinder van de ziekte, waar zij sinds haar negentiende last van heeft. „Vaak moest ik in mijn hoofd dingen blijven herhalen. Dan moest ik iets helemaal ’afdenken’ tot ik het los kon laten. Ik had het vooral met getallen, iemand noemt bijvoorbeeld een jaartal en dan ging ik heel erg rekenen met getallenreeksen. Soms kon ik het helemaal niet meer loslaten en was mijn dag verpest.”

Helaas voor de presentatrice heeft ze er af en toe, ondanks de medicijnen, nog wel eens last van. „Ik ben nu heel moe en dan breekt de dwang soms weer door. Ik doe nu lippenvet op en als ik de stick terug doe in mijn tas, moet ik blijven controleren of ik hem echt terug heb gelegd. Of hij niet aan mijn hand is blijven plakken ofzo.”

Ook haar moeder had last van de ziekte en moest zelf opgenomen worden in een kliniek, omdat het niet meer ging. „We mochten niet meer op een bepaalde plek op de bank zitten, omdat daar iemand had gezeten die kanker had.” Als Katja zelf nog een keer moeder wordt, zal ze moeten stoppen met de medicijnen. „Dat ga ik dan doen, maar ik zie er niet naar uit.”