Annie M.G. vocht met haar pen

20 aug. 2017 in ENTERTAINMENT

„Een ode aan haar lichtheid, waarmee ze het altijd in haar leven heeft gered.” Zo bestempelt Dick van den Heuvel de musical die hij schreef over Annie M.G. Schmidt. De productie ’Was getekend’ Annie M.G. Schmidt, is vanaf medio september te zien met Simone Kleinsma in de hoofdrol.

Aan de voorstelling ligt de biografie Anna van Annejet van der Zijl ten grondslag, een monumentaal boek over een kleurrijk leven vol dito figuren en ook over hoe de Nederlandse samenleving destijds was. Een ruim uitgangspunt voor een musical. „Ik heb het script vier keer opnieuw geschreven. De eerste twee versies heb ik zelfs helemaal weggegooid.”

Van den Heuvel ziet het leven van Schmidt een beetje als een reeks „gevangenissen” waaruit de domineesdochter uit het Zeeuwse Kapelle „kon ontsnappen, doordat ze zo dicht bij het kind in zichzelf is gebleven.” Hij noemt de schrijfster „iemand die een heel leven, met haar pen, heeft gevochten voor emotionele vrijheid en ons daarmee bezighoudt en ontroert.”

Buiten de lijntjes

Want met emotionele vrijheid zijn we volgens Van den Heuvel allemaal bezig. „Daarom is het zo fijn haar repertoire te lezen, door onder meer het buiten de lijntjes kleuren dat ze doet. Zoals in haar liedje Zeur niet: ’Ga desnoods naar bed, met de kardinaal, doe dat allemaal, maar zeur niet’. ”

De productie bevat alleen liedjes van Schmidt zelf. Die hebben veel met haar leven te maken, zoals Wat voor weer zou het zijn in Den Haag? „Haar man was in Nederland vooral meneer Schmidt en ontvoerde haar als het ware naar een tweede huis in Frankrijk, waar niemand haar kende. Maar zij verlangde toch naar Nederland.”

Tobben

Schmidt mag wat hebben afgetobt, over de relatie met haar ouders, in de liefde, over het „met mos begroeide stuk boomhars” dat ze volgens eigen zeggen was toen ze na de oorlog naar Amsterdam kwam, ze was ook „dolkomisch” en dat grijpt Van den Heuvel met beide handen aan. „De musical moet het publiek bezighouden, maar ook vermaken.”

In Was getekend zien we zoon Flip, die brieven van zijn moeder vindt en er met haar over spreekt. „Hij heeft het script gelezen en hij vindt het goed zo.” Niet dat dat doorslaggevend zou zijn geweest voor Van den Heuvel, ondanks de goede gesprekken die hij met Flip had: „Ik had me ontslagen van de plicht dat hij het mooi moest vinden.” Ook met Van der Zijl is prima contact geweest. „Annejet en Flip hebben me heel goede informatie gegeven, zij wisten natuurlijk ook veel.”