Voetbalgod in wolk van coke ten onder ✭✭✭✭

Anders dan bij zijn vorige documentaires over wijlen Formule 1-coureur Ayrton Senna (’Senna’) en de eveneens overleden zangeres Amy Winehouse (’Amy’), kon het onderwerp van Kapadia’s nieuwe film zelf terugblikken. Dat doet hij buiten beeld: we horen hem praten, terwijl archiefbeelden en uniek privémateriaal de gebeurtenissen tonen waarover het gaat. Ook de mensen uit zijn omgeving die aan het woord komen, horen we vrijwel alleen als voice-over. Dat houdt de vaart erin en voorkomt dat ’Diego Maradona’ een parade wordt van pratende hoofden. Kapadia’s documentaire is grofweg een chronologisch portret van de befaamde voetballer: het jongste kind en het eerste jongetje van een arbeidersgezin in Villa Fiorito, een sloppenwijk van Buenos Aires. Een moederskindje, zegt Diego Maradona zelf. Maar ook een ventje dat alleen maar wilde voetballen. Vanaf zijn elfde gaat hij in clubverband spelen, op zijn vijftiende rust het lot van het hele gezin om zijn schouders. Door zijn voetbalsucces kunnen ze allemaal verhuizen naar een echt huis. ’Diego Maradona’ besteedt maar beperkt tijd aan zijn carrière in Argentinië en zijn twee nogal rampzalige seizoenen bij F.C. Barcelona. Wel zien we hoe de jonge voetballer ’de nieuwe Pele’ wordt genoemd en dan reageert met: „Laat mij maar Maradona zijn.” Pele zelf komt in een interview uit het archief ook aan het woord: „Ik denk wel dat Diego Maradona genoeg voetbaltalent heeft, maar betwijfel of hij de verantwoordelijkheid aankan.” De focus van Kapadia’s film ligt op Maradona’s tijd bij in Napels, waar hij van vanaf 1984 speelt bij SSC Napoli. Zijn keuze voor die tegen degradatie vechtende club wekte verbazing, de stad werd door veel (Noord-)Italianen immers gezien als het stinkende afvoerputje van hun land. De spelers werden dan ook uitgemaakt voor viezeriken die zich nodig moesten gaan wassen. Met Maradona in hun gelederen, gebeurde er echter een wonder. SSC Napoli klom naar ongekende hoogten en sleepte in de seizoenen erna prijs naar prijs binnen, wat op een even compacte als meeslepende manier in ’Diego Maradona’ in beeld wordt gebracht. De triomfen worden niet alleen landelijk gevierd, maar ook internationaal. Terwijl de stervoetballer in 1986 met het nationale team van Argentinië ook nog eens het WK wint. „Vrijwel alle Napolitanen hadden in die jaren een foto van Maradona hangen naast hun afbeelding van Jezus. Hij was een god”, horen we een stadsbewoner vertellen. Intussen leeft Maradona het leven van een ster. Hoewel hij trouwt met Claudia Villafañe, zijn vriendinnetje sinds hij 16 was en met haar twee dochters krijgt, geeft hij toe geen heilige te zijn geweest: „Er waren vrouwen. Heel veel vrouwen.” Een daarvan – een vriendin van zijn zus Maria – wordt zwanger van hem en krijgt een zoon. Ze treedt daarmee in de openbaarheid maar Diego blijft meer dan dertig jaar lang ontkennen dat het kind van hem is. De documentaire laat ook zien dat Maradona door de jaren heen steeds meer in de greep van raakt van de Camorra. Dat maffia-syndicaat biedt hem op vele fronten bescherming en treedt als de druk op de voetballer toeneemt ook op als zijn cocaïne-leverancier. Breekpunt is als de voetballer in 1990 met het team van Argentinië in de halve finale van het WK tegen Italië speelt, in het stadion van Napels. Overmoedig vraagt hij het Napolitaanse publiek om steun tegen hun eigen landenploeg. Dat support krijgt hij niet, maar toch wordt Italië met strafschoppen verslagen. Daarmee verspeelt Maradona al zijn krediet. En schopt hij ’t tot de meest gehate man van Italië. Als bij toverslag valt alle bescherming van de Camorra weg en wordt hij op alle fronten aangeschoten wild. Na het telefonisch bestellen van prostituees en cocaïne, wordt hij aangehouden en veroordeeld. Ook een dopingtest na een wedstrijd valt positief uit en leidt tot een lange schorsing. Daarmee is de glanzende voetbalcarrière van Diego Maradona zo goed als over. „Eigenlijk bestond Diego Maradona uit twee mensen”, zegt zijn Fernando Signorini – lange tijd zijn fitness coach - in de documentaire. „Je had Diego, het jongetje uit Villa Fiorito dat zo goed kon voetballen. En je had de onaantastbare Maradona, een aangenomen identiteit die hem hielp om de druk en de roem te kunnen dragen. Alleen ging die Maradona uiteindelijk met Diego op de loop.”