Het ontroerende weerzien van de Bolland-broers!

Wereldsuccessen behaalden ze, als producers en songwriters van onder anderen de Oostenrijkse superster FALCO en de Britse band STATUS QUO. In eigen land werden de broertjes ROB (65) en FERDI BOLLAND (64) naar eigen zeggen nooit zo begrepen. Ferdi: „Als we in Europa een hit hadden, volgde Nederland altijd pas als veertigste ofzo. De dj’s wisten nooit zo goed wat ze met ons aan moesten, vonden ons maar Haagse kakkertjes.” Maar al die jaren hadden de in Zuid-Afrika geboren broers elkaar. Als yin en yang, de een die de ander in evenwicht hield en aanvulde. Altijd, tót zij eind vorige eeuw met knallende ruzie uit elkaar gingen. En niets leek hun bloedband nog te kunnen herstellen. Niets meer? Bijna niets... Emotioneel Rob Bolland maakte in augustus op deze pagina bekend ernstig ziek te zijn. Kanker begon in zijn mond en zaaide uit naar zijn hersenen. Vorige week vertelde hij, ook hier, bij leven nog drie dingen te willen oplossen. Drie dingen die de laatste jaren, nogal, verkeerd waren gelopen. Hij vertelde van twee zakelijke kwesties met platenbaas WILLEM VAN KOOTEN en met auteursrechtenorganisatie Buma/Stemra. En hij klonk emotioneel toen hij vertelde zo graag Ferdi nog terug te zien, de broer die hij twintig jaar geleden voor altijd leek te zijn kwijtgeraakt. Deze week al was het zover. En Rob heeft de wens die, mét stip, de absolute nummer één op zijn bucketlist was, kunnen doorstrepen. ALLEEN PRIVÉ WAS ERBIJ toen Rob en Ferdi elkaar voor het eerst in al die jaren weer troffen aan het Leidseplein in Amsterdam. Daar, in de rockstar-suite van het net voor miljoenen tot Hard Rock Hotel omgebouwde American, zagen de broers elkaar voor het eerst in al die tijd terug. Zij het, nog steeds, op een ruime meter afstand. Zoals Ferdi een dag daarvoor al attent appte: „Je kan er nu niets bij hebben...” (Tekst gaat verder onder de foto.) Hecht Het verhaal van de verzoening begint eigenlijk al half augustus. Rob vertelde in de krant over zijn ziekte en slechte vooruitzichten. Ferdi werd een dag eerder door PRIVÉ ingelicht dat dit nieuws naar buiten zou komen. Ferdi: „Het was een mooie dag, ik zat op de fiets, je telefoon gaat en… Het kwam heel hard aan. Dichterbij kan het ook bijna niet komen, hè? Je broer! Je kinderen natuurlijk, maar Rob, ja, ik vond het verschrikkelijk en moest het echt laten inwerken. Niet vergeten dat het de laatste jaren niet zo fraai was tussen ons, maar dat we twee derde deel van ons leven wél ongelooflijk hecht en samen zijn geweest. Samen werkten, samen onze successen boekten. Zonder elkaar hadden we dat nooit allemaal kunnen bereiken.” Hoe hecht, samen en succesvol ook. Op zeker moment ging het mis. Rob: „Met elkaar waren we onverslaanbaar. Dan wordt het minder, word je ouder, krijg je andere inzichten, meningsverschillen, zakelijke geschillen, ontstaat er zelfs een definitieve breuk. Wat altijd onze kracht was geweest, dat we zelfs als broers zo verschillend waren, begon tegen ons te werken. En dat hebben we niet beter in goede banen kunnen leiden.” Heb je na ons telefoontje van je laten horen? Ferdi: „Ja, ik heb Rob een berichtje gestuurd. Een appje: ’Hey Rob, ik hoor dat... enfin, zoiets.’ Wat moet je zeggen?” Rob: „Dat deed me goed. Natuurlijk. Ik dacht ook meteen: ’Ik ga niet terug appen, ik bel hem met het risico dat Fer daar nog niet aan toe is en meteen ophangt’. Maar dat deed hij niet. We hadden direct een fijn gesprek, ik heb uitgelegd wat er aan de hand was. Hoe het ervoor stond. Dat ik eerst tegen de dokter had gezegd: ’Het is net alsof er onderhuids in mijn mond beestjes krioelen, ik voel iets wat daar niet hoort. Het heeft nog een tijd geduurd voordat ze zagen wat er was, en toen bleek er eigenlijk meteen al weinig meer tegen te doen…’ Wist jij dat het niet goed met hem ging, Rob was ook al eerder ziek? Ferdi: „Van een afstandje had ik dat wel meegekregen. Ik wist dat hij hartproblemen had gehad, dat er nog wat dingen speelden. Maar we worden ouder, je krijgt allemaal met kwalen te maken maar nee, wat er nu aan de hand was, dat wist ik niet. Daarom kwam het ook zo hard aan.” Rob: „Ik krijg geen behandeling, behalve pijnbestrijding. Vooruitzichten? Wat ik weet, is dat niemand het weet.” (Tekst gaat verder onder de foto.) Waren jullie eigenlijk nerveus voor deze ontmoeting? Rob: „Nou ja, een beetje gespannen wel op het laatst. Ik heb wel goed geslapen, maar dat kan niet anders met de medicijnen die ik heb. Ik dacht steeds hoe het zou verlopen. Maar ik had er alle vertrouwen in dat het wel goed zou gaan.” Ferdi: „Het is geen rationeel proces geweest, iets waar we naartoe gegroeid zijn. Dit gesprek vindt niet plaats onder, wat je noemt, de perfecte omstandigheden. En dat is verdomd jammer, dat is erg. Ik vond het vooral fijn dat we elkaar terug zouden zien, na elkaar al gesproken te hebben. Ik verheug me er ook op om elkaar vaker te gaan zien en weer dingen samen te gaan doen. Het grootste deel van ons leven hebben we in volstrekte harmonie samen geleefd en…” Rob: „Dat we al die hits…” Ferdi: „Sorry…” Rob: „Zeg je nou sorry? Oh, dat is nieuw!” Ferdi: „Ik ben netjes opgevoed.” Rob: „Ja, ik ook…” Ferdi: „Ja, daar gaan we weer... zoals het vroeger altijd ging.” Rob: „Sinds we even groot waren...” Ferdi: „Dat was met drie, toen waren we eventjes even lang!” Heren, volstrekte harmonie, hadden we het over... Ferdi: „Ja, hahaha, het grootste deel van ons leven zijn we een heel bijzondere, succesvolle combinatie geweest. Die basis is er en, ondanks de situatie, heeft het ook alles om het nu mooi en waardig te gaan afsluiten. Op zeker moment.” Rob: „Wat me heel erg ontroerde, en waar ik blij om ben, en waardoor ik ook wéét dat het goed zit tussen ons, is dat Ferdi al heel snel aanbood me te gaan helpen de andere twee punten van mijn lijst ook te gaan oplossen, zodat mijn vrouw MARGO en de kinderen die zorgen niet meer hebben.” Ferdi: (...) Rob: „Ik vind dat een groots gebaar.” Ferdi: „Ik weet niet of het gaat lukken, er is in die zaken heel veel gebeurd, heel veel geprocedeerd. Maar het gaat er misschien ook om eerst de lont uit het kruitvat te trekken. Ik weet niet of ik kan slagen, het is ook niet meer dan dat ik het heb aangeboden, maar ik kan het gaan proberen. Dat zal een hoop rust geven, als die zaken geregeld kunnen worden.” Het gaat allemaal om geld. Rob: „Ja, natuurlijk. Ik zou willen dat ik nog meemaak dat het geregeld wordt en dat ik mijn nabestaanden niet met die dossiers hoef op te zadelen.” Als je jullie nu ziet, wat is het vooral zónde allemaal… Ferdi: „Ja, zeker. Het is voor onze kinderen ook zo jammer dat ze hun oom niet kennen, hun nichtjes en neefje niet. Natuurlijk had dit gesprek eerder en onder andere omstandigheden tot stand moeten komen. Het ontroert me om Rob te zien en te horen dat hij mij wilde zien. En natuurlijk stap je dan gemakkelijk over alle barrières heen die er al die jaren waren en waar je toen niet mee wilde dealen. In het licht van nu, was de hele strijd onnodig. En ging het nergens over! Dat nu te beseffen, dat komt hard aan.” Maar het is gelukkig niet te laat. Rob: „Nee, en het gaat er nu om wat we ermee gaan doen, de komende tijd die ons rest. Daar gaan we het beste uithalen.” MAANDAG OP PAGINA PRIVÉ – Deel 2 van de BOLLAND-verzoening! Wie pleegde BIZAR telefoontje, een dag na hun eerste contact? En waarom zagen zij elkaar niet op de begrafenis van Sandra Reemer?