Ik vertrek: het grootste instortingsgevaar? Deze relatie!

Het immer zowel vermakelijke als verbazingwekkende emigratieprogramma ’Ik vertrek’ beslaat voor Manuel en Nicole maar liefst twee afleveringen. In het eerste deel, donderdagavond, zien we een stel dat (cliché, cliché) het buitenlandavontuur heeft onderschat. Dusdanig dat ze – stroom of niet – zelfs overwegen overal de stekker uit te trekken... Hoe loopt dit af? Twee optimistische veertigers die aan de rand van de afgrond geraken, dat is kort gezegd het idee wat overheerst na het zien van deel I. Manuel en Nicole kiezen ervoor te vertrekken naar Bonaire om een bed & breakfast, een eigen huis en een kapsalon te realiseren. Het terrein, aan een klif, is braakliggend. En het bouwbudget is... .... .... (tromgeroffel): 80.000 euro! Eh, say what?! Nog in geen 80.000 jaar, is onze eerste reactie. Maar goed, eerst kijken! (En dan eventueel zeiken.) Het stel pakt alles op z’n ’Pippi Langkous’ aan: ze hebben iets nog nooit gedaan, maar denken dat ze het wel kunnen. Zij is kapster, hij heeft een bouwbedrijf in garagedeuren dat zijn nageslacht overneemt: Manuel heeft twee volwassen zoons uit een eerdere relatie. Geen lontje Hij heeft een hersenbeschadiging opgelopen na een val uit een hoogwerker. Daardoor is hij veranderd: norser, een kort lontje. Of helemaal geen lontje. En hij is koppig. Ai ai ai. Wij ruiken al lont met in het vooruitzicht dat op Bonaire de druk op de ketel komt te staan. Want dat kan natuurlijk niet anders in Ik vertrek. Nicole heeft nog nooit gekampeerd. Nu moet ze een tijd in een tent bivakkeren, omdat het (niet permanente) eerste huis nog niet af is. Manuel heeft het plan opgevat om in elk geval houten vlonders onder de tent te leggen, in plaats van enkel door een dun matje te worden gescheiden van de keiharde grond. Best romantisch. Ze slapen wonderwel goed die eerste nacht en ook de douane-inspectie van de container met spullen verloopt vlekkeloos. De Citroën deux chevaux (een oude ’eend’) eruit krijgen is een uitdaging, maar ze blijven nu nog lachen. Uiteraard een voorbode voor slechtere tijden. Het fundamentele optimisme begint af te brokkelen nadat er gedoe komt rond een waterpomp. Het water was afgesloten, Nicole pakte toch nog wat en de pomp liep droog (of zoiets, het is niet even makkelijk te volgen door een combinatie van harde wind en accenten). Paniek en ruzie Anyway, paniek en ruzie. Nicole is in een zelf opgenomen filmpje nog een beetje in tranen. Ze waren boos op elkaar „en dan ontplof je wel eens even.” De Ik vertrek-Bingokaart kan vervolgens in rap tempo worden afgekruist: de dag dat de fundering moet worden uitgegraven, komt er niemand opdagen. Al drie weken proberen ze een afspraak te maken en zo loopt alles vertraging op. ’Andere mentaliteit’, merkt Manuel op. Zijn gezondheid speelt hem parten en zijn humeur gaat er ook niet op vooruit, dag in dag uit aan de klus. Er staat nog steeds niets permanents met vier muren en het bouwbudget is al de helft minder (’dure materialen’) dan ze op dit punt hebben ingecalculeerd. Los van elkaar vertrouwen ze de camera toe wat er ’achter de schermen’ gebeurt. Er zijn soms irritaties, zegt Manuel, en dan denken wij dat hij zich nogal eufemistisch uitdrukt. Hij moet alles zes keer uitleggen. „Wat kun je bouwtechnisch verwachten van een vrouw, een kapster.” Dat kwam er niet bepaald complimenteus uit. Hij vergoelijkt het nog wel. Want „ze wil het graag en doet het graag, dat is een groot pluspunt. Als ze mij het kappersvak moet leren, moet ze alles ook zes keer uitleggen.” Ja ja. Maar wij vinden dat het leed al is geschied. Serieuze scheuren De graafman komt uiteindelijk opdagen en de bouw gaat best goed, maar de relatie van Manuel en Nicole begint steeds meer serieuze scheuren te vertonen. Allebei zijn ze emotioneel wanneer ze stellen dat het meer werk is dan ze dachten, de ontploffingen lijken zich op te stapelen. Maar ze houden vol. Of... toch niet? Ze komen tot de conclusie dat ze het emigratieavontuur hebben onderschat (oh ja, joh?!) en ze zitten er helemaal doorheen. Volgens Nicole belandden ze op een punt in hun relatie van: het is klaar, ieder gaat z’n eigen kant op. Dat lijkt daarna toch weer van de baan. Omdat ze niemand hadden om het mee te delen – ze wilden niet dat mensen in Nederland zich op afstand zorgen zouden maken – ’worstel je hier een beetje door met z’n tweeën’, aldus de vrouw des nog lang niet affe huizes. De programmamakers geven er een twist aan. Na weer een lange dag (maar eentje zonder planning, want die hebben ze losgelaten om rust te brengen) zien we het stel neerploffen om aan de dis te gaan. Daarbij is het nummer Avond (Ik geloof in jou en mij) van Boudewijn de Groot onder de beelden gemonteerd. Dat ze nog altijd in elkaar geloven (maar, voor hoe lang?) blijkt als ze ineens gezellig samen met een glaasje in een bubbelbad vertoeven en elkaar een kus geven. Wat een contrast met de ontploffingen en de tranen. Vooralsnog vormt deze relatie het grootste instortingsgevaar in de Ik vertrek-saga van Manuel en Nicole, die volgende week verder gaat. De cliffhanger van de eerste aflevering belooft een hoop vrolijkheid, dus hopelijk laten ze toch echt sámen hun droom uitkomen. Hoogtepunt Er moet geld in het laatje komen, dus neemt Nicole haar kappersschaar weer ten hand. Ze knipt in de open lucht, terwijl het continu waait, en het ontbreekt aan een professionele spiegel. Dit stemt de eerste klant juist vrolijk. Ze ziet liever het mooie uitzicht op het water, dan dat ze de hele tijd naar zichzelf zit te kijken: ’daar word je toch ook niet bij van’. Dieptepunt De ouders van Nicole zien hun dochter inmiddels al anderhalf jaar via een beeldscherm en dat doet ze verdriet. Ze missen het bakkie doen op zondag. Verrassing Nou ja, eigenlijk niet, maar wellicht wel een verrassende conclusie. Komt-ie: vrijwel iedereen heeft altijd maar een hond (of twee, of drie) in dit programma. Zouden mensen met een viervoeter sowieso avontuurlijker aangelegd zijn? Want uitlaten is ook al een belevenis: je vindt van alles op je pad.

Ik vertrek: het grootste instortingsgevaar? Deze relatie!

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Ontvlucht Brad Pitt Los Angeles wegens ’rijkentaks’?

Geheime diensten, bedreigingen en moord: dit is de duistere geschiedenis achter Tetris

Jasper Krabbé dook met Tom Waes rosse buurt in

Componist Tonny Eyk: ’Met Wim de Bie hebben we een familielid verloren’