Ontroerde Patty ziet na jaren moeder terug

Het is niet voor het eerst in het leven van PATTY BRARD dat dingen anders lopen dan gehoopt. Daar zou een boek over geschreven kunnen worden, en dat is precies wat MICHEL VAN EGMOND (van de bestsellers Gijp en Kieft) en zijn partner ANTOINNETTE SCHEULDERMAN het afgelopen jaar hebben gedaan. Zij volgden en interviewden de diva en deze week, op haar 65e verjaardag, zou het na een opreden in DWDD worden gepresenteerd. Toen zou het fenomeen woensdagavond voor TWEEHONDERD vrienden een feest geven in een Amsterdams hotel. Maar het feest is afgezegd en La Brard zelf zit met haar man ANTOINE en haar twee divahondjes vast op Ibiza, nu haar terugvlucht vanwege corona is gecanceld. De hele showbizz kijkt echter reikhalzend uit naar het boek dat De negen levens van Patty Brard heet, en dat nog verrassend veel weet toe te voegen aan wat reeds over haar bekend is. Patty kent immers veel mensen, heeft tot in de kleine uurtjes veel gezien en gehoord en heeft bovendien het hart op de tong. Wordt haar biografie net zo’n splijtzwam als, destijds, die van haar nieuwe tv-vriend GORDON, die met zijn ontboezemingen vrienden en familie tegen zich in het harnas joeg? PRIVÉ KREEG EXCLUSIEF AL DE BESCHIKKING OVER EEN EXEMPLAAR. Lezing daarvan maakt duidelijk dat menigeen zich terecht zorgen maakt. De dames van LUV’, onder anderen: ’Marga heeft altijd gedaan alsof zíj Luv’ was. Alsof het allemaal om haar draaide, Terwijl zij vocaal by far de slechtste was. Dat vond José ook, José zong liever met mij. Het euvel bij Luv’ was vooral de strijd tussen Marga en Patty. En Jose is daaraan onderdoor gegaan.’. Maar volgens Patty was het bij collega’s als de DOLLY DOTS niet anders: ’ANGELA GROOTHUIZEN heeft zich altijd verheven gevoeld boven de anderen, omdat zij wél iets kon. En die anderen waren dan weer beeldig om te zien…’ Over haar samenwerking met Gordon, die nog niet is afgelopen, licht ze een tipje van de sluier op. Ze is voor haar doen, in het boek, behoorlijk discreet over de uitbarstingen en aanvaringen achter de schermen, als zij de afgelopen maanden met elkaar op reis waren. ’De vierde dag was altijd moeilijk. Dan kwam er meestal een dipje, qua humeur en zo.’ Maar gelachen werd er ook: ’Als hij bekken gaat trekken of heel onaardig gaat doen, roep ik alleen maar: ’Dat is niet de afspraak. Geen Geer en Goor’. Lig ik met hem in bed in pyjama, roept-ie ineens dat ik lelijke poten heb. Alleen maar omdat hij net een bak suiker naar binnen heeft gewerkt. Dan roep ik terug: ’De enige lelijke poot in deze kamer ben jij!’ Schade De relatie met haar familie zal door de biografie echter nauwelijks méér schade kunnen oplopen. Die is namelijk al slecht… Het contact met haar zus verloopt na Patty’s aangifte voor oudermishandeling via haar advocaat BÉNÉDICTE FICQ en is alleen samen te vatten onder de noemer ’familievete’. Samen met haar enige nog in leven zijnde broer is Patty deze strijd aangegaan. Haar leven mag op het eerste gezicht dan eindelijk in rustiger vaarwater terecht zijn gekomen, wat naast de kwestie met dochter PRISCILLA nog meer aan Patty vreet, is de ruzie met haar zus die een wrede inzet heeft: het al dan niet mogen bezoeken van haar 90-jarige, dementerende moeder GERDA in haar Haagse verzorgingstehuis. De familiestrijd leidde er zelfs toe dat Patty in 2015 de begrafenis van haar vader niet mocht bijwonen en ook al niet werd genoemd op diens rouwkaart. Het gaat om verdwenen geld en veel achterdocht. Net voordat het boek naar de drukker ging, kreeg mr. Ficq het gedaan dat Patty en haar moeder elkaar weer in de armen konden sluiten. Pijnlijk nauwkeurig wordt beschreven hoe het emotionele weerzien verloopt. Wanneer zij met haar man Antoine arriveert bij het verpleeghuis, heeft hij een iPhone paraat waarmee hij op aandringen van Ficq alles opneemt wat als bewijsmateriaal kan dienen als zij zouden worden weggestuurd, zoals eerder gebeurde. Uit het boek: ’Maar er blijkt plotseling een heel andere wind te waaien. (…) Het is acht minuten over twee op zaterdagmiddag aan de rand van Den Haag en na jaren van strijd begint het er toch echt op te lijken dat Patty haar moeder weer gaat zien, wanneer aan het einde van de gang een deur open zoemt en een schuifelende gestalte achter een rollator opdoemt.’Jezus’, zegt ze heel zachtjes, wanneer de grijze schim dichterbij komt en ze daarin langzaam maar zeker haar eigen moeder herkent. Dan is er voor het eerst oogcontact. ’Háááái’, zegt Patty, zo rustig mogelijk. Haar moeder schiet eerst in de lach. Daarna trekt er een waas van verbazing over haar gezicht. Vervolgens begint ze weer te lachen. ’Haaaai mama’ ’Ach’ Moeder en dochter kussen elkaar. Drie keer, in slow-motion. Wanneer haar moeder van de ergste verwarring bekomen lijkt en Patty de eerste tekenen van herkenning in haar gezicht meent te ontdekken, probeert ze direct een zo vertrouwd mogelijke toon aan te slaan. ’Gezellig hè?’ Haar moeder lacht. ’Goh,’ zegt ze. ’Dat is lang geleden hè mam?’ ’Ach.’ ’Dat had je zeker nooit verwacht? ’Nee.’ Patty pakt cadeautjes uit. Een cake van haar moeders favoriete banketbakker uit Amsterdam, sjaals van Louis Vuitton, lekkere shampoo, zelfgemaakte Indische soep en een bakje zuurkool. Het gesprek verplaatst zich van de hal naar haar moeders kamer. ’Ik wist helemaal niet…’ ’Wat wist je niet? Je wist niet dat ik kwam?’ ’Nee, dat wist ik niet.’ ’Ik mocht ook eerst niet komen’ ’Ach nee, waarom?’ ’Een lang verhaal, mam. Maar ik heb ervoor gevochten dat ik nu weer wel mag komen.’ ’Nou, heerlijk.’ Het weerzien met haar moeder is het emotionele, ontroerende einde van een boek dat verder volstaat met verhalen die van Patty te verwachten zijn. Ontboezemingen over haar ontmoetingen met SUPERVIPS als ALFRED HEINEKEN, FREDDY MERCURY, DAVID BOWIE en ROBBIE WILLIAMS. Eerlijke verhalen over, jaren achtereen, nachten doorhalen met drank en drugs: ’Achteraf vermoed ik dat dat ook een van de redenen is waarom Priscilla afstand heeft genomen. Als je moeder zo rock-’n-roll is… Eerst dat faillissement, daarna weer de goot in met die drugs.’ En: ’Ik wil het niet bagatelliseren, want ik had er natuurlijk veel eerder mee op moeten houden. Al dat gezuip en gesnuif is zó zonde van je tijd.’ Het gevecht met haar gewicht blijft natuurlijk niet onbesproken. ’Vroeger had ik elk voordeel om mijn uiterlijk, later mocht ik eigenlijk niet klagen dat ik ermee werd afgerekend.’ Uitverkiezing Met humor pareerde ze alle kritiek. Toen Patty bij een of andere uitverkiezing een sjerp kreeg omgehangen, zei ze tot hilariteit van het publiek: ’Hèhè, eindelijk iets wat pást.’ Zelf zegt ze nu, vanaf haar berg op Ibiza: „Het is een beetje een docu zonder beelden geworden, het is een doorlopend verhaal dat leest alsof je naar een film kijkt.” „Nou ja, het ís toch ook een film? Ik was er behoorlijk ondersteboven van toen ik het resultaat onder ogen kreeg.”