Als het Witte Huis de X-Men vraagt om de bemanning van een beschadigde spaceshuttle te helpen, speelt mutant Jean Grey bij die redding een sleutelrol. Alleen wordt zij zelf bij deze actie blootgesteld aan een kosmische oerkracht. Met ingrijpende gevolgen.

Actrice Sophie Turner, vooral bekend als Sansa Stark uit Game of Thrones, geeft na haar eerdere optreden in X-Men: Apocalypse (2016) voor de tweede keer gestalte aan Jean Grey. Zij raakt door de buitenaardse inmenging in Dark Phoenix volkomen uit evenwicht. Oude trauma’s borrelen op, verbitteren haar en ontketenen ongekende krachten waar ook Charles Xavier (James McAvoy) en Magneto (Michael Fassbender) niet tegenop kunnen.

Jean blijkt met haar ongecontroleerde woede zelfs een dodelijk gevaar te vormen. Niet alleen voor haar mutanten-vrienden als Cyclops (Tye Sheridan) en Raven (Jennifer Lawrence), maar ook voor de mensheid als geheel.

Zijn we voorbestemd? Of maken onze vrije keuzes ons tot wie we zijn? Die interessante vraag - uitgespeld in een voice-over - ligt ten grondslag aan dit superhelden-avontuur. Alleen gaat schrijver-regisseur Simon Kinberg in Dark Phoenix nogal humorloos op zoek naar een antwoord. Probleem is verder dat de meeste leden van het X-Men-team flets blijven en net zo inwisselbaar aanvoelen als veel van de actiescènes. Slecht is het allemaal niet, maar indruk maakt ’t evenmin. Simpelweg omdat Marvel als zelfstandige filmstudio de lat voor superheldenfilms inmiddels een flink stuk hoger heeft gelegd.