Column: waarom private equity geen wonderkind is

Gaat u er maar even voor zitten: we gaan het rendement van private equity ontleden. Want je kan geen seminar bezoeken of iemand probeert private markets onder de aandacht te brengen. Ook ik ben schuldig. Vorige week noemde ik het als een van de weinige mogelijkheden om wat extra rendement te halen. Maar ik zei daarbij dat ik sceptisch ben. De uitleg hebt u nog tegoed. Op naar de collegebanken. Privaat kapitaal heeft aantrekkelijke karakteristieken. Zo is het rendement op private equity (na kosten) hoger dan op public equity (S&P 500) en is het risico lager. Ik leer mijn studenten dat dit deels komt door een lagere verhandelbaarheid (dus een compensatie voor (il)liquiditeit). Wij behandelen altijd een case – heel toepasselijk ’liquidating Harvard’ genoemd – waarin ze leren dat te veel illiquide beleggingen ook risico’s met zich meebrengen. Niet zo spectaculair De komende lichting ga ik ook nog een studie van Phalippou voorschotelen. Deze Oxford-professor heeft niet veel vrienden onder private-equitymanagers. Zijn boodschap? De rendementen die gepresenteerd worden zijn helemaal niet zo spectaculair. De laatste tien jaar is er geen enkel verschil tussen het rendement op private equity en ’gewone’ beursgenoteerde aandelen. We kijken naar de verkeerde cijfers: appels en peren. De eerlijke vergelijking is volgens Phalippou niet met de S&P 500, laat staan een wereldwijde index. Nee, omdat veel private-equityfondsen Amerikaans zijn en zich richten op ondergewaardeerde kleinere bedrijven, moet dat de benchmark zijn. En dan is er geen verschil meer. Lood om oud ijzer. Waarom blijft deze categorie dan zo hot? Ten eerste omdat niet iedereen deze vergelijking accepteert. Soms omdat ze toe zouden moeten geven dat ze het al jaren fout doen. Phalippou geeft hier in zijn online college voorbeelden van, ook van Nederlandse pensioenfondsen. Als tweede reden geeft hij dat een hele industrie geld verdient aan advisering. Don’t rock the boat. Ten derde omdat beleggen in private equity gewoon veel leuker is om te doen. Dat herken ik. Mijn hele collegezaal wil ook niet anders. Kortom: wees voorzichtig en brandt u niet. Wat u dan moet doen? Daar kom ik volgende week op terug. Roelof Salomons is hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. Deze column geeft zijn persoonlijke mening weer en is niet bedoeld als professioneel (beleggings)advies. Reageren? Mail naar vragen@dft.nl.