Het Juncker-plan, zoals het naar de geestelijke vader ervan ook bekendstaat, werd eind 2014 opgericht om particuliere investeerders via Europese garanties te verleiden geld te steken in infrastructuur- en innovatieprojecten voor de periode 2015 tot 2018. Volgens Juncker zou het al in 2020 tot 500 miljard euro moeten worden uitgebreid, oplopend tot 630 in 2022.

Het geld moet onder meer worden gestoken in een supersnel internet in heel de EU en investeringen in Afrika, waarmee hij hoopt migratie uit Afrika tegen te gaan. Voor dit Afrika-fonds heeft hij 44 miljard euro in gedachten, verdubbeld door nationale bijdragen door de lidstaten.

Investeringsklimaat

Het investeringsklimaat is volgens de voorzitter van de Europese Commissie in de EU verbeterd sinds vorig jaar. ,,Maar we moeten meer werk maken van de kapitaalmarktunie om te zorgen dat bedrijven beter toegang tot krediet krijgen."

Over de begrotingsdiscipline in de eurozone, waar vooral in de zuidelijke lidstaten steeds meer weerstand tegen is, zei hij dat de EU-regels voor ,,velen een doctrine, en voor sommigen een dogma" zijn geworden. ,,Theorie en praktijk verschillen. We zullen de afspraken met gezond verstand en flexibiliteit toepassen." De EU schrapte deze zomer boetes wegens overtreding van de regels voor Spanje en Portugal.

Belastingontwijking

Juncker herhaalde dat de EU hard werkt aan de bestrijding van belastingontwijking en dat bedrijven ,,belasting moeten betalen waar de winst gemaakt wordt. Dit geldt ook voor giganten als Apple." Hij benadrukte dat Brussel blijft strijden voor vrije handel met derde landen. Hij sprak niet over het omstreden TTIP-verdrag met de Verenigde Staten, maar zei wel voorstander van een vrijhandelsverdrag met Canada te zijn.

Tegelijk moeten sectoren in de EU worden beschermd tegen overproductie en oneerlijke concurrentie van buiten de EU, zoals de staalindustrie. Ook de Europese melkboeren kunnen op zijn steun rekenen: ,,Ik kan niet aanvaarden dat melk goedkoper wordt dan water."