Dump de euro en red de EU

Ik moet allereerst de frequente lezer geruststellen dat ik niet ben veranderd in mijn overtuiging dat de EU een slechte samenwerkingsvorm is voor de deelnemende Europese landen. Wat ik wel ga doen in deze column is een mogelijk scenario schetsen dat de EU voorstanders er wellicht toe overhaalt om de euro te dumpen om zo hun EU droom nog een kans te geven. Wanneer Nu is zelfamputatie nooit iets wat makkelijk wordt besloten, laat staan uitgevoerd, dus de nood moet erg hoog zijn vooraleer dit gaat plaatsvinden. De focus moet dus liggen op welke situatie als hoge nood ervaren zal worden. De meest logische verdachte is dan de nog steeds niet opgeloste schuldenproblematiek. Van de regen in de drup Deze schuldenproblematiek is eigenlijk alleen maar erger geworden; de schuldenquote van Griekenland, Italië, Spanje, Portugal en Ierland liggen nu significant hoger dan in 2008 en ver boven de Maastricht criteria. Niet dat de noordelijke lidstaten hebben stilgezeten, want ook zij zijn flink omhoog geschoten. Bewegende delen Dit kwam mede tot stand door het overhevelen van schulden van de ene partij (bedrijven en particulieren) naar het publieke niveau (overheid) in de hoogtij dagen van de crisis. Maar ook particulieren en bedrijven hebben sindsdien meer schulden gemaakt. Mede aangewakkerd door het ruime ECB beleid. Gevaarlijk uitstel Er is dus niets opgelost en niets geleerd, want de situatie is zelfs verergerd. Enige reden dat het op dit moment niet zo aanvoelt is het voornoemde ECB beleid wat de rentes op diepterecords heeft gezet. Het kookpunt is dus verlegd, maar de weg daar naar toe is gewoon vervolgd. Grieks eeuwigdurend drama De onhoudbare situatie in Griekenland is welbekend. Ondanks alle bailouts gaat de schuldenquote omhoog. Wordt er niets gedaan aan de schulden, dan gaat het land in 2060 naar een schuldenquote van 250% (Maastricht eist maximaal 60 procent). Griekenland, het IMF en zelfs Obama hebben er bij de EU op aangedrongen om de Griekse schulden te verlichten. Oplossing niet te verteren Afschrijven zou de beste oplossing zijn, maar daar wil men niet aan. Dus is het voorstel om leningen langer te laten lopen, rentevrij en met vaste lage rentestand. Dat laatste is begrijpelijk, gezien maar 30% van de bailoutgelden een vaste rente kent. Echter, het vastzetten van de rente betekent een overheveling van het renterisico naar de sterkere eurolanden. Hier zullen de Duitsers en Nederlanders het moeilijk mee hebben. Een oplossing lijkt onmogelijk zo. Italiaanse toestanden Maar Griekenland is niet het grootste probleem; dat is Italië. De schulden op alle niveaus zijn flink toegenomen. Intussen blijft de productiviteit maar dalen, waardoor de betalingscapaciteit van Italië als geheel afneemt. De schattingen zijn dat 17% van de schulden in de private sector in Italië in de NPL (non performing loan) categorie zitten. Als Griekenland helpen al een haast onmogelijke opgave is, dan kan je bij Italië gelijk de handdoek in de ring gooien. We hebben het dan namelijk over publieke schulden van EUR 2,2 biljoen (2200 miljard). Daar komt nog iets van EUR 3 biljoen aan private schulden bij. Geforceerde hand Ik voorzie dan ook dat steeds meer EU politici zullen (moeten) draaien naar een verhaallijn dat de EU goed is en de euro ook, maar verkeerd is opgezet. Dus het opgeven van de euro, om de EU te redden wordt het nieuwe adagium. Noord naar de uitgang Het beste zou zijn als de noordelijke lidstaten uit de euro stappen. Hierdoor blijft er defacto een zeuro over. Deze zal dan ook onmiddellijk verzwakken, wat een resetmogelijkheid geeft voor de economieën aldaar en de schulden deels weg inflateert. De noordelijke lidstaten verliezen dan heel wat, want zij bezitten veel van deze schulden, maar de eigen schulden die in euro genoteerd zijn nemen ook weer af in reële termen (de nieuwe gulden/mark etc. stijgt in koopkracht ten opzichte van de euro, waardoor de schulden makkelijker af te betalen zijn). Terug naar het oude Pijnloos is het zeker niet, maar politiek verkoopbaar wellicht wel. Noord geeft de schuld aan zuid en vice versa. Burgers in het noorden krijgen weer een sterke munt en in het zuiden een zwakke (back to normal zeg maar). De EU kan dan blijven bestaan, maar zal wel moeten worden teruggeschroefd tot een samenwerkingsvorm die met name focust op handel. Beter nu dan morgen Kortom, een flinke ideologische amputatie voor de pro EU/EMU supporters, maar de escalerende schuldsituatie maakt een dergelijke reset, naar mijn mening, onvermijdelijk. Proactiviteit in dezen scheelt een paar “ledematen”, dus ik hoop dat we haast gaan maken. Ik benadruk hoop, want mijn verwachting is anders.

Dump de euro en red de EU

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Column: niet alles is hetzelfde als bij crisis in 2008

Kater Heineken Nigeria na plotse valutapaniek

Werkvraag: vragen om recente loonstrook bij sollicitatie, mag dat?

Duitse autofabrikanten boeken recordwinsten ondanks lagere verkopen