Column: Groeien in de coronacrisis

Autoverkoper Zo denk ik door de coronacrisis aan de hijgerige autoverkoper die vlak vóór de lockdown veronderstelde mij een nieuwe wagen te verkopen. Alleen blies ik het af omdat hij mijn voorstel over de inruilwaarde letterlijk negeerde. Nu hij – en zijn werkgever – in zak en as zitten door de compleet ingestorte omzet, hoop ik dat men aldaar méér dan ooit de waarde van potentiële verdieneuro’s gaat inzien. En daar ook naar handelt. Dus, dat je altijd op een onderhandelingsverzoek antwoordt. De klant is uiteraard geen koning. Maar geef hem wel het gevoel dat hij de koning is. Het is hét recept voor structurele groei. Horeca Door de coronacrisis denk ik aan de horeca. Vooral aan de vraag hoe men in de toekomst het begrip klantvriendelijkheid definieert. Service was daar altijd als een speld in een hooiberg. Op de terrasjes in Amsterdam word je door het bedienende studentengilde vooral gezien als een storende last. Een vrolijke glimlach kan er niet af. Nu horecamedewerkers zwaar depressief thuis Netflixend op de bank hangen, hoop ik dat óók zij nu eindelijk een ondernemende blik hebben op de potentie van elke mogelijke verdieneuro. Tot aan de fooienpot toe. En dat dús de service in de Nederlandse horeca terugkeert. Het is hét recept voor structurele groei. Zzp’ers Door de coronacrisis denk ik aan de Tozo-graaiende zzp’ers. Zou het kwartje vallen? Dus, dat het geen overbodige luxe is om een persoonlijke financiële buffer op te bouwen en dat je niet eeuwig - als het even tegenzit - je handje ophoudt bij de overheid waar je doorgaans juist een bloedhekel aan hebt? Déze keer is het de coronacrisis. De volgende keer is het de wasmachine, een reparatie aan de auto of het uitblijven van de makkelijke maandelijkse alimentatie van je ex-man. Ga ondernemen. Het is hét recept voor structurele groei. Diepbedroefde ondernemers Door de coronacrisis denk ik aan al die ondernemers in het mkb die sinds de lockdown in hun schulp kropen en iedereen de schuld gaven behalve zichzelf. En die nu vergeten te ondernemen. Sowieso omdat het makkelijk is om te profiteren van het steunpakket van de overheid. Herpak je zelf! Vandaag nog! Het is hét recept voor structurele groei. Juichende ondernemers Door de coronacrisis denk ik aan de juichende ondernemers die door de lockdown juist binnenlopen. Gefeliciteerd! Maar u weet het hè, beste juichende ondernemers… De resultaten uit het verleden… U bent er nog niet! U bent er nooit. Er is altijd een kans dat volgend jaar uw businessmodel niet aansluit op het nieuwe normaal. Gebruik uw hersens! Het is hét recept voor structurele groei. Zonverbrande werknemers Door de coronacrisis denk ik zeker ook aan de zonverbrande werknemers, die lekker thuis aan de eettafel – al laptoppend, Zoomend of Teamend - wat zogenaamd noodzakelijke werkklusjes deden en dan ’s middags bruin bakten in de tuin – met biertje en wijntje - waarbij ze vergaten dat hun bazen een ongekend gevecht leverden om de boel te redden. Ik las gisteren dat door de coronacrisis 1 op de 6 werknemers vreest voor de eigen baan. Heel goed! Hoogste tijd om aan de eigen unieke marktwaarde te werken. Best nuttig als je straks met anderhalf miljoen werklozen concurreert op die ene vacature. Let’s go! Het is hét recept voor jouw structurele groei. Mijn eigen ondernemerschap Door de coronacrisis denk ik natuurlijk aan mijn eigen ondernemerschap. De lockdown en de plots compleet veranderde dynamiek hebben mij een flinke schop gegeven. In de afgelopen weken heb ik competenties, kwaliteiten en talenten bij mezelf gevonden, die ik eigenlijk – als ondernemer – had moeten ontdekken in ‘normale tijden’. Ik schaam me hiervoor. De waan van de dag bleek voor mij soms ook een gouden kooi en dan kom je gewoonweg niet altijd toe aan een verstandige blik op de toekomst. Maar het mag geen excuus meer zijn. Door de coronacrisis weet ik nu als nooit tevoren dat ik voortaan iets minder in mijn bedrijf moet werken en juist iets meer áán mijn bedrijf. Het is hét recept voor structurele groei.