Column: herstel, het grote alfabetspel

Voor beleggers kan de geschiedenis als leidraad dienen. Ik kijk naar de laatste zes recessies in de Verenigde Staten. Dan dalen aandelen met 31%, tienjaarsrentes gaan met 2,57% naar beneden en lopen kredietvergoedingen op bedrijfsobligaties met 2,87% op. Voor high yield zijn er minder historische gegevens beschikbaar (pas sinds 1990), maar daar zien we stijgingen van gemiddeld 14%. Grondstoffen noteren -30% en de Amerikaanse dollar sterkt 15% aan. Dat hebben we bijna allemaal gezien. In heel korte tijd, en niet alleen in de Verenigde Staten. Vorige week stelde ik dat waarderingen aantrekkelijk waren. Maar ja. Veel staatjes gaan uit van winsten die te optimistisch zijn. Als de rente echter laag is, failissementen ’beperkt’ blijven en de steunprograma’s werken, willen beleggers daar nog doorheen kijken. Dat brengt ons bij de vorm van het herstel en het grote alfabetspel. Een U- of V-vormig herstel Beleggers lijken nu uit te gaan van iets wat tussen een U en een V inzit. Banken duiken over elkaar heen met hun schattingen over hoe diep en hoe zwaar de recessie zal zijn. Vaak een V-vormig herstel. Een uitbodeming van de economie in het tweede kwartaal, met een snel herstel in de rest van 2020. Of met een risico dat het uitbodemen langer duurt. Dan wordt de V een U. Ook niet erg, maar dan kunt u nog even wachten met kopen. Lelijk: een W- of L-vormig herstel Een van de twee lelijke letters is de W. Dan worden we na de eerste coronapiek en het versoepelen van sancties, geconfronteerd met een tweede stroom infecties. De economie krijgt dan ook een tweede dreun te verwerken. Een worst case scenario is waarbij dit in combinatie is met de conclusie dat de maatregelen die nu genomen worden marginaal zijn en niet voldoende gericht. Ook gezonde bedrijven vallen bij bosjes om en werkloosheid schiet door het dak. Je krijgt dan naast een liquiditeitsprobleem ook solvabiliteitsproblemen. Dan heeft het stilleggen van de economie permanente schade aangericht. Een oerlelijke L. Ga voor de V Mooi om te zien dat The Economist op basis van historische data uit Groningen het laatste onwaarschijnlijk acht. Ik was al relatief optimistisch, blijf dat en ga voor de V. Roelof Salomons is hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. Deze column geeft zijn persoonlijke mening weer en is niet bedoeld als professioneel (beleggings)advies. Reageren? Mail naar vragen@dft.nl.