Ruim 2000 zwartspaarders in vizier fiscus

Het gaat om Nederlanders die een rekening hadden of hebben bij de Banque et Caisse d’Epargne de l’Etat. De Belastingdienst kreeg hun gegevens van de Duitse collega’s. Die kregen het op hun beurt, volgens Duitse media gratis, van een anonieme tipgever. De Nederlandse Belastingdienst zegt evenmin betaald te hebben voor de informatie. De timing van de Belastingdienst is saillant, omdat de fiscus nog geen twee weken geleden een zaak tegen een klant van Rabobank Luxemburg verloor. Ook daarin was gebruik gemaakt van een anonieme tipgever die gestolen gegevens had gebruikt. Deze werd wel betaald door de Belastingdienst, die rechtstreeks zaken met de tipgever deed. RaboLux Het gerechtshof van ’s-Hertogenbosch verweet de fiscus in de RaboLux-zaak dat hij niet transparant was geweest over onder meer de identiteit van en de beloning voor de tipgever. „Ik zie duidelijke parallellen met de BCEE-zaak”, zegt Mark Hendriks, de advocaat die de vermeende zwartspaarder in deze RaboLux-zaak vertegenwoordigde. „De gestolen info is nu afkomstig uit Duitsland, maar we maken wel gebruik van gestolen data. Als je van iemand een fiets krijgt en je weet dat die gestolen is, maak je je ook schuldig aan heling.” Daar kijkt de fiscus anders naar. „Wat ons betreft zijn dit zaken die niet met elkaar vergeleken kunnen worden”, zegt een woordvoerder. „We zijn volstrekt overtuigd van de rechtmatigheid van de gang van zaken bij het verkrijgen van deze informatie. De uitwisseling is gebeurd op basis van een verdrag dat wij met Duitsland hebben.” Hoogleraar formeel belastingrecht Guido de Bont kan zich wel vinden in de redenering van de fiscus „In de RaboLux-zaak ging het om informatie die de Belastingdienst rechtstreeks van een particulier had gekregen.” De zaken liggen volgens De Bont anders als een andere overheid de informatie levert, ook al zijn die gegevens gestolen. „Het is een ander verhaal als de data via diplomatieke kanalen binnenkomt. Komt de informatie van een autoriteit, dan is de afstand naar de criminele daad groter.” Opschudding De BCEE-zaak zorgde eind 2016 vooral voor veel opschudding in Duitsland en kwam prominent naar voren in de Panama Papers-publicaties. De Duitse overheid kreeg de gegevens van meer dan 50.000 Duitse klanten in handen. In de bijvangst zaten ook nog de rekeningnummers van Nederlandse en Belgische klanten. De Belastingdienst kreeg de data van de Nederlandse klanten al in het najaar van 2016 in bezit. Toen werd er nog gerept van zo’n 4400 mensen. De fiscus heeft inmiddels zo’n 3000 BCEE-klanten kunnen identificeren. Daarvan waren er al bijna 1000 bekend bij de fiscus, zij hadden hun vermogen al keurig aangegeven. Voor de 2100 mensen die nu aangeschreven worden, geldt dat niet. Dan blijven er nog ongeveer 1400 mensen over wiens identiteit nog niet bekend is bij de fiscus. Het kostte zo’n anderhalf jaar om deze informatie te verwerken. Afgelopen week was de fiscus eindelijk zover dat de eerste brieven naar de vermeende zwartspaarders de deur uit konden. Deze 2100 mensen zijn niet per definitie zwartspaarders, zegt de woordvoerder. Het gaat om Nederlanders met een rekening bij BCEE. Daar hoeft niet per se zwart vermogen op te staan. En er is een kans dat de rekening niet van de aangeschreven persoon is. Wie wel zwartspaarder is en zich na het ontvangen van de brief alsnog meldt bij de Belastingdienst, ontkomt niet meer aan een straf. Voor de inkeerregeling is het te laat. „Maar”, zegt de zegsman van de fiscus, „als iemand volop meewerkt, kan dat een rol spelen in de beoordeling van de belastinginspecteur.” De woordvoerder laat aan deze krant weten dat inmiddels ongeveer een derde van de 2100 brieven verstuurd is. De rest hoopt de fiscus deze maand te versturen. Het is onduidelijk hoeveel vermogen de Nederlandse klanten bij de Luxemburgse bank hebben gestald.