Column: wie durft het op te nemen tegen staalreus China?

De groei van de Chinese staalsector is ongekend. Met name vanaf 2001 is het hard gegaan, met twee ijkpunten in dat jaar. Zo honoreerde het Internationaal Olympisch Comité op 13 juli 2001 dat de zomerspelen van 2008 in Peking zouden plaatsvinden. Voor China was dat aanleiding om flink te investeren in stadions en infrastructuur om de wereld te laten zien dat het een moderne economie heeft. De vraag naar staal nam in de jaren daarna een vlucht. Daarnaast werd China op 11 december 2001 toegelaten tot de Wereld Handelsorganisatie (WTO). Het gaf China toegang tot nieuwe handelspartners en betere handelstarieven. Daarmee namen de vooruitzichten voor een betere levensstandaard in eigen land toe en kreeg China een plaats aan tafel in een globaliserende wereld. De nieuwe afzetmarkten lagen aan de basis van de sterkere groei. Koploper In 2001 had China een aandeel van 18% in de mondiale productie van staal. Europa was toen koploper met een aandeel van 19% en Japan was een goede derde met een aandeel van 12%. Dit beeld veranderde echter in relatief korte tijd. De immense investeringen van China zorgden voor een ongekend sterke groei van de staalsector. Tot aan de Olympische Spelen van 2008 is het aandeel uitgegroeid tot bijna 40%. De financiële crisis van 2008-2009 sloeg mondiaal een bres in de staalproductie. China was echter in staat om zichzelf letterlijk uit de crisis te bouwen. De vraag naar en productie van staal nam een vlucht. In de periode 2008-2019 groeide de staalproductie van China met 99%. Dit staat in schril contrast met de situatie in Europa, de VS en Japan. Daar daalde de staalproductie met gemiddeld 13% in dezelfde periode. Het resulteerde uiteindelijk in de vorming van een mondiale staalreus, met een Chinees aandeel van 54% in de mondiale staalproductie in 2019. Coronacrisis Het herstel in China is sterk en stabiel geweest, en de vraag naar en productie van staal heeft de pieken van voor de coronacrisis al overtroffen. In 2020 is het Chinese aandeel toegenomen tot bijna 60%. In de Verenigde Staten is het herstel in de productie ook stevig geweest, maar heeft zijn pre-coronaniveau bij lange na nog niet bereikt. En Europa? Daar kruipt de staalsector verder terug in zijn schulp met krimpende productie. Met de verder groeiende dominantie van China heeft de staalsector buiten China er een nieuw hoofdpijndossier bij. Dan rest de vraag wie in staat is om zijn mouwen nog verder op te stropen tegen deze staalreus. Casper Burgering is senior econoom industriële metalen & agrarische grondstoffen bij het Economisch Bureau van ABN Amro. Disclaimer: Deze column is niet bedoeld als beleggingsadvies. Het is evenmin een aanbieding of uitnodiging tot koop of verkoop van enig financieel instrument. Reageren? Mail naar vragen@dft.nl.