’Werkgevers laatste jaren geradicaliseerd’

„We worden om de oren geslagen met rapporten die aangeven dat er veel druk is op de kwaliteit van arbeid. Dat betekent meer flex en meer mensen die voor het minimumloon werken. Wij vragen de werkgevers nu om de handschoen op te pakken en de problemen gezamenlijk op te lossen en niet te wachten op het volgende kabinet. We moeten de impasse in de polder doorbreken en tot gedeelde oplossingen komen. Als sociale partners kunnen we er juist voor zorgen dat de rust terugkeert op de arbeidsmarkt”, aldus Boufangacha. Tweedeling De vakbondsman verwijst onder meer naar het eindrapport van de commissie Borstlap waarin wordt geconstateerd dat er in ons land sprake is van een tweedeling op de arbeidsmarkt. De doorgeslagen flexibilisering zorgt voor grote sociale, economische en maatschappelijke problemen en daar moet zo snel mogelijk een eind aan komen. De commissie komt met vergaande voorstellen zoals het opnieuw duurder maken van flex. Verder moet het minimumloon omhoog voor werknemers met een flexcontract. Volgens Boufangacha ontkennen de werkgeversorganisaties de problemen op de arbeidsmarkt. „Dat is natuurlijk gênant, terwijl er nu onafhankelijke rapporten zijn. Werkgevers zijn de laatste jaren geradicaliseerd en dat is heel teleurstellend. VNO-NCW geeft bijvoorbeeld aan dat flex de toekomst is. En aan de cao-tafels zien we dat er vanuit de werkgevers alles aan wordt gedaan om de arbeidskosten te verlagen. De druk op de prijs van arbeid neemt toe zoals bijvoorbeeld in de distributiecentra, de retail en de detailhandel waar veel mensen voor een minimumloon werken.” Flexwerk De invoering van de Wet Arbeidsmarkt in Balans zorgt ervoor dat de inzet van flexwerkers duurder is. „Dat is een eerste stap in de goede richting”, zegt Boufangacha, die merkt dat werkgevers de wet proberen te omzeilen via afspraken in cao’s. „Bijvoorbeeld als het gaat om oproepkrachten. Werkgevers proberen afspraken af te dwingen zodat deze werknemers alsnog 24 uur van tevoren oproepbaar zijn. Dat gebeurt nu bijvoorbeeld bij de cao-onderhandelingen voor de dierenparken en de glastuinbouw.” Toch zijn er ook werkgevers die de problemen wel herkennen, meent Boufangacha. „Als ik deze bedrijven individueel spreek, geven ze aan dat ze zich herkennen in de problemen op de arbeidsmarkt. Maar vanuit de werkgeversorganisaties hoor ik die geluiden niet. Blijkbaar is het gat met de achterban te groot. Als de werkgevers niet bereid zijn de problemen aan te pakken, wordt de polarisatie in de polder en de samenleving alleen maar groter. Dan zijn we als vakbond genoodzaakt over te gaan tot een lenteoffensief en komen er meer acties en stakingen aan.” Lonen Werknemers in verschillende sectoren hebben de afgelopen tijd actie gevoerd en gestaakt voor onder meer een forse loonsverhoging. De FNV hanteert ook dit jaar een looneis van 5% aan de cao-tafels. Boufangacha ziet steeds meer resultaat. Zo kunnen werknemers in de technische groothandel, de kinderopvang en bierbrouwer Heineken rekenen op een forse loonsverhoging. „Bij de onlangs afgesloten cao’s gaan de lonen gemiddeld al richting de 4 procent. De acties en stakingen hebben succes.” Bovendien slaagt de FNV erin om steeds vaker afspraken te maken ten gunste van de werknemers aan de onderkant van de arbeidsmarkt. „Dan gaat het dus over mensen die het minimumloon verdienen. Het gaat om een groep van 1,5 miljoen werknemers. We hebben in de nieuwe cao voor de onderzoeksinstellingen afgesproken dat het minimumloon daar omhoog gaat naar 14 euro. We hoeven dus helemaal niet te wachten op een nieuw kabinet om goede afspraken te maken.”