Finanscoop: DSM floreert, Akzo worstelt

Eind 20e eeuw waren beide nog conglomeraten. Akzo begon al in de jaren ’90 met het hanteren van de schaar en stootte de oude Nederlandse Kunstzijde Unie af. Ook Organon werd later verkocht en momenteel legt Akzo de laatste hand aan de afsplitsing van zijn chemie. De opbrengst, €10,1 miljard, wordt grotendeels weggegeven aan morrende aandeelhouders, en niet geherinvesteerd. DSM verkocht onder meer de melamine en kunstmestproductie (nu van OCI en nog steeds in Limburg), petrochemie (Sabic) en recent de farma- en caprolactamproductie. DSM houdt het geld wél zelf en heeft nu een oorlogskas van ettelijke miljarden. Geen sprake van superdividenden of fantasieloze eigen aandeleninkoopprogramma’s. Waar AkzoNobel zich een arm op de rug liet draaien door activist Elliott, wist DSM activist Third Point met stille trom te laten vertrekken. En waar Akzo onder druk van een overnamebod van PPG met zoethoudertjes voor beleggers moest strooien, kon DSM een flirt van het Duitse Evonik negeren. DSM heeft altijd sneller gedacht dan de markt, paste zich al aan voordat beleggers gingen doorzagen en heeft een management gehad dat uitstekend op meerdere borden tegelijk schaakte. DSM is nu actief in een serie niches in de biochemie, kunststoffen en voedingsmiddelen die bijna 20% rendement opleveren en waar de concurrentie nog versplinterd is. DSM groeit daarom met gemak sneller dan ’de markt’. Toegegeven, de omzet is nooit enorm gestegen, maar de waardering op de beurs wel. En met miljarden voor verdere investeringen in kas, zal die omzetgroei ook wel komen. Akzo nam veel tijd om het huis op orde te krijgen na een door forse tegenvaller met Britse pensioenverplichtingen uit de grote en slecht verteerde overname van het Britse ICI. Het onderschatte het 21e eeuwse aandeelhoudersactivisme en heeft zich nu gespecialiseerd in verven en lakken, net als enkele beursgenoteerde concurrenten. De genadeloze vergelijkingen die analisten tussen die bedrijven maken vallen vaker slecht dan goed uit voor Akzo, dat momenteel alle zeilen bijzet om een aantal ambitieuze operationele doelen te halen. Pas dan krijgt het weer grip op de eigen toekomst en wordt het minder speelbal van aandeelhouders.