Zelfvertrouwen voor sollicitant

Want de kansen zijn er wél, benadrukken de twee kersverse DFT-gezichten tijdens een kennismakingsgesprek op de redactie. Voor vijftigplussers, die denken dat ze er niet meer tussen komen. Voor mensen die vanwege een beperking een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Voor lager opgeleiden, wiens eerste natuur niet het schrijven van sollicitatiebrieven is. „Sommige mensen zien een sollicitatiegesprek als een soort auditie”, zegt Tolhuijs. Zij is, twee jaar na het afronden van haar studie hr-management, begonnen als zelfstandig sollicitatiecoach. „Ik help die mensen door ze te laten ontdekken wat ze zelf willen. Als dat je startpunt bij een sollicitatie is, in plaats van een ’showtje’ dat je moet opvoeren, heb je veel meer zelfvertrouwen.” Janine Vos, sinds 2016 de hoogste hr-baas bij de Rabobank en daarvoor bij KPN, ziet de tijden gelukkig veranderen. „De afgelopen tien jaar is de nadruk bij sollicitaties wel verschoven van ’ik heb die functie bij bedrijf X gedaan, dus ben ik geschikt voor dezelfde functie bij Y’ naar ’wie ben ik, en wie wil ik zijn?’. De beste sollicitant combineert die twee zaken: ’Waarom past wie ik ben en wat ik kan bij dit bedrijf?’” „Zoiets weet je als sollicitant pas als je de missie van een bedrijf gelezen heb, of de strategie, of een jaarverslag”, zegt Tolhuijs. „Zo veel mensen die op gesprek gaan doen dat niet eens. Die kunnen dus ook niet weten of ze bij een organisatie passen.” Tolhuijs en Vos worden columnist op een krappe arbeidsmarkt – in het tweede kwartaal telde het CBS voor het eerst in de geschiedenis meer dan 250.000 vacatures – maar ook op een arbeidsmarkt met nog relatief veel werklozen. Om met dat eerste te beginnen: „Van de 1400 vacatures die Rabobank op dit moment heeft, zijn er 800 waar in Nederland niemand voor te vinden is”, zegt Vos. Dan maar iemand uit het buitenland halen? „Daar zijn die mensen ook niet meer te vinden. De arbeidsmarkt voor ict’ers is een wereldwijde markt geworden, dus als je hier niemand kunt vinden, dan in andere landen vaak ook niet. Soms lukt het dan weer wel door ’achter de vacature’ te kijken, naar de vaardigheden: wat zoeken we nou eigenlijk? Op zoek naar iemand voor een riskfunctie bleek een van mijn eigen hr-medewerkers heel geschikt, maar die had dat zelf in eerste instantie nooit kunnen bedenken.” Op zoek gaan naar kandidaten aan wie je niet meteen denkt, wordt komend jaar een van haar stokpaardjes, denkt Vos. „Zo hebben wij bijvoorbeeld de werkplek aangepast om een slechtziende collega te kunnen aannemen. Voor een groot bedrijf is dat wellicht eenvoudiger, maar zo krijg je wel een vrouw met veel kwaliteiten – zo ’ziet’ zij zaken door goed te horen. Waarom zou zij geen plek op de arbeidsmarkt kunnen vinden?” Een ander probleem: in omscholing, de andere oplossing voor de schaarste, hebben niet alle werkzoekenden zin. Tolhuijs ziet het bij de mensen van middelbare leeftijd die ze coacht. „Als je twintig, begin dertig bent, maak je veel carrièreswitches. Maar een wat ouder iemand kan vrij hopeloos zijn, niet goed zien hoe hij ’bij kan komen’. Ze denken dat ze iemand moeten worden die ze niet zijn.” De oplossing, zegt Tolhuijs opnieuw, zit in zelfvertrouwen. „Als iemand opziet tegen omscholing, moet je het behapbaar maken. Beginnen met bouwen waar iemand al goed in is. Je moet alleen weten dat de vaardigheden die je hebt nog zeker waardevol zijn.” Bij- en omscholen kan bovendien leuker, vult Vos aan. „Het gaat niet zozeer om terug naar de schoolbanken. Leren verandert enorm. Als ik naar mijn zoon van elf kijk: die leert naast school ook veel van het online spel Fortnite. Hij speelt met en tegen mensen in het buitenland, en leert zo talen, hij leert samenwerken, en als hij klaar is kijkt hij op Youtube naar de allerbeste spelers, om daar weer van te leren.” Tolhuijs: „Die creëert dus zijn eigen leerproces.” Vos: „Ja! En hij heeft mij aangestoken, want door hem ben ik gaan leren coderen. Dat is zó leuk! Goed, het poppetje dat ik moest programmeren rent nog de verkeerde kant op, maar ik snap nu tenminste waar ict’ers mee te maken hebben.” 1992 Geboren in Den Helder 2015 Hogeschool van Amsterdam, human resource management, stages bij KPN en Rabobank 2016 Unique, recruitment consultant 2017 Zelfstandig sollicitatiecoach 1972 Geboren in Rijssen 1996 Universiteit Utrecht, arbeids- en Nederlands recht 1997 KPN, opgeklommen tot chief hr officer 2016 Rabobank, chief hr officer