Analyse: Hoogovens op eigen benen?

Dat was het eigenlijk sowieso al: Sinds een grote herfinanciering in 2019 zijn de hoogovens en verdere bezittingen van Tata Steel Nederland namelijk niet langer als onderpand verstrekt aan de financiers van de Europese holding (Tata Steel Europe, kortweg TSE). Voorheen was dat wel het geval. Zat de Nederlandse dochter al redelijk veilig achter het juridische hek van het structuurregime, dan is die rechtspositie sinds 2019 alleen maar versterkt. Kritische kanttekening Dat komt nu van pas. Accountant PwC heeft in de jaarrekening van TSE, waar naast IJmuiden ook het notoir verlieslatende Britse staalbedrijf onder valt, een kritische kanttekening geplaatst bij de financiële positie. De accountant vindt dat de toezeggingen van het moederbedrijf in India om TSE financieel te steunen niet hard genoeg zijn. In de nog niet gedeponeerde jaarrekening van Tata Steel Nederland staat overigens geen kanttekening over de financiële positie. Niemand in IJmuiden hoeft dus te vrezen dat zijn salaris binnenkort niet wordt uitbetaald. Pokerspel Het gedoe rond de jaarrekening van TSE komt voort uit een pokerspel tussen de regering van Boris Johnson in Groot-Brittannië en het hoofdkantoor van Tata Steel in India. Om de zwaar verlieslatende Britse fabrieken overeind te houden, zijn forse investeringen nodig. De Indiërs willen dat Johnson de portemonnee daarvoor trekt, want zij hebben genoeg gedaan, menen ze, door zo’n 5 miljard pond aan schulden weg te strepen. „Er gaat geen cent meer naar Europa”, riep de hoogste baas van de Tata groep in India, Natarajan Chandrasekaran, al meermaals. Maar dat is nu precies de optie die de accountant wel open wil houden. De Indiërs laten de zaak nu bewust escaleren, om de druk op Johnson op te voeren. Mocht Tata Steel Europe daardoor per abuis failliet gaan, dan zal een curator het enige waardevolle bezit, de aandelen van de Nederlandse bedrijf, moeten verkopen. Met de hand in de kas in IJmuiden kan ook die curator namelijk ook niet. Consequentie De meest vergaande consequentie die IJmuiden dus zou kunnen ondervinden van de door PwC geconstateerde wankele positie van de Tata Steels Europese holding, is een verkoop aan een nieuwe aandeelhouder buiten de Tata groep, los van de zwaar verlieslatende Britten waarmee IJmuiden sinds 1999 in een slecht huwelijk zit opgesloten. Dat klinkt heel zo slecht nog niet.