’I like to move it, move it / Ya like to móve it’. Hoe vaak dat nummer wel niet door de woonkamer van huize-Visser heeft geschald? Het aanstekelijke liedje zit in de vermakelijke tekenfilm Madagascar. Van wie? Van will.i.am, megaster. Als solo-rapper en bekend van The Black Eyed Peas.

Toch moest ik even op zijn badge loeren toen hij ineens voor m’n neus stond. Ik zat rustig te werken in een stil hoekje van het congrescentrum van het World Economic Forum toen deze modieus uitgedoste man hier aanschoof.

Popster will.i.am

Snel in de app van het World Economic Forum gecheckt of ik dat naamkaartje nou goed had gelezen. En ja hoor, will.i.am is hier te gast en hij spreekt morgen in een paneldiscussie over kunst en politiek. Een grote popster verstoorde mijn werklust.

Ik vroeg voorzichtig of ik een foto van hem mocht maken. „Alleen van mij? Of samen?” Tja, allebei dan maar? Ik maakte een foto van hem. En toen nam hij de iPhone over en gingen we samen op de foto. „Waar kom je vandaan?” Nederland, zei ik. „Rotterdam of Amsterdam?” Amsterdam. „Oké. Jouw land is geweldig.”

Zo gaan praatjes met megasterren.

Rapper will.i.am bezoekt het World Economic Forum.

Ⓒ Bloomberg

Ook ondernemer

Maar het was nog niet voorbij. Will.i.am is ook ondernemer. Hij ontwikkelt zelflerende spraakherkenning, zo googlede ik snel bij elkaar. Zijn bedrijf heet i.am+. Uit irritatie of matig werkende stemherkenning van de iPhone is hij deze startup begonnen.

En will.i.am was duidelijk niet alleen in Davos om over een betere wereld te praten. Al snel kwam anderen aangeschoven bij hem en begon hij zijn pitch. Tegenover hem was Ken Hu gaan zitten, vicevoorzitter van de raad van bestuur van Huawei, de Chinese techmultinational.

Pitch

Het was echt een pitch van zijn product. will.i.am deed voor hoe hij tegen zijn telefoon kon praten, hoe hij niet eerst voor een app hoefde te kiezen, de telefoon maakte uit de vraag op wat hij wilde. Of hij nu muziek van Drake wilde afspelen, een reservering wilde maken voor een restaurant of iets anders... zijn vinding begreep het allemaal.

Hij liet zelfs zien hoe de spraakherkenning vervolgens zelf de telefonische reservering deed voor dat restaurant en in staat was iemand te woord te staan. Redelijk indrukwekkend. Ik zou het wel willen hebben, dacht ik meteen. Want als je tegen siri zegt dat hij Drake moet spelen, gebeurt er niet zoveel.

Like a robot

„I don't want to learn to speak like a robot to talk to a robot”, las ik in een artikel over zijn filosofie. Ik wil niet leren om als een robot te praten om met een robot te kunnen praten. Ik wil gewoon praten. Precies dat deed hij voor met zijn protoype en de Huawei-man leek geïnteresseerd. „Speel muziek van Drake.” En er klonk muziek van Drake. „Wanneer zijn er concerten van hem?” En het prototype begreep dat het nog steeds over Drake ging.

Hier werd niet de wereld gered. Maar keiharde zaken gedaan. En dat recht onder mijn neus. Ik blijf nog maar even zitten in mijn stille hoekje, kijken wat er verder nog gebeurt.

Volg @martinvisser live: