Column: Zet van ASR dwingt om kleur te bekennen

Eerst even het zure gedeelte. ASR kwam vorig jaar in opspraak omdat de commissarissen besloten het salaris van de bestuursvoorzitter in twee jaar tijd met 40% te verhogen, van €529.000 naar €740.000. De verzekeraar was nog maar net los van de staat na een redding tijdens de crisis of er moest hoognodig een ’inhaalslag’ gemaakt worden. Die stijging gaat gewoon door. De beloofde matiging gaat in nádat de reuzensprong is gemaakt. Ook biedt het beloningsvoorstel nog wel degelijk ruimte voor fikse salarisverhogingen. Weliswaar wordt voorgesteld om de ceo net als gewone werknemers ieder jaar een salarisschaal (+3%) te laten stijgen. Maar bij ’uitzonderlijke omstandigheden’ kan dat ook +6% worden. En daar komt de generieke cao-loonstijging van 3% nog bovenop. Toch lekker. Het ceo-salaris wordt gemaximeerd op €975.000. Dit beweegt in het beloningsvoorstel mee met de ’benchmark’. En reken maar dat die ’benchmark’ van andere beursgenoteerde ondernemingen zich niet zal inhouden. Tot zover het zure gedeelte... Een goed signaal Medelijden hoeven we niet te hebben met de topbestuurders van deze verzekeraars. Maar er gaat wel degelijk een heel goed signaal vanuit. Het rumoer rond de salarisverhoging van vorig jaar heeft president-commissaris Kick van der Pol bij ASR aan het denken gezet. Dat hij met dit plan komt na overleg met het ministerie, Kamerleden, klanten en werknemers is een goed teken. Daaruit blijkt niet alleen dat hij aan politieke damage control wil doen (eigenbelang), maar vooral óók dat deze instelling zich realiseert dat er meer betrokkenen zijn dan de aandeelhouders. Een onderneming met een maatschappelijke functie heeft ook verantwoording af te leggen aan die maatschappij. Dat besef lijkt heel voorzichtig bij meer grote bedrijven door te sijpelen. Een bescheiden loonkloof Het zou dan ook flauw zijn om deze column te beperken tot het zure gedeelte. Alle ophef rondom beloning aan de top van banken en verzekeraars heeft dus wel degelijk effect. Eerder al stopte de Rabobank met bonussen. Nu gaat de ASR-top maximaal 20 keer zo veel verdienen als de gemiddelde werknemer, een bescheiden loonkloof. Dat er geen bonussen meer komen is een erkenning dat die geen wenselijke motivator meer mogen zijn voor topbestuurders. Hoe gaan andere bedrijven reageren? Wat doet ABN Amro als de bank mettertijd volledig beursgenoteerd is? Gaat ING in de toekomst nogmaals een poging doen om het salarispakket van de top op te plussen? En wat doen al die andere zogenaamd maatschappelijk verantwoorde ondernemingen waar miljoenensalarissen over tafel vliegen? Deze zet van ASR dwingt om kleur te bekennen.