Bewindvoerder Jan de Meester meldde gisteren aan De Telegraaf dat het faillissement van alle vennootschappen van de TCR Group in Middelburg uitgesproken is. Het Zeeuwse fusiebedrijf uit 1997 rijdt taxi’s, busjes en touringcars in Zeeland, Noord-Holland én op de Waddeneilanden, deels als onderaannemer van Connexxion en Arriva.

Gerda de Nijs (56) uit Goes is enorm van dat nieuws geschrokken. Vanwege posttraumatische dystrofie – een abnormaal sterke reactie van het lichaam op letsel of operatie - opgelopen nadat ze tien jaar geleden haar linker onderbeen verbrijzelde kan ze niet langer autorijden. ,,Een faillissement zou echt heel triest zijn. Als ik dan naar Vlissingen of Zierikzee moet voor een medische behandeling, is de TCR-taxi voor mij de ideale optie. Die zet me pal voor de deur af. Er rijden weliswaar bussen, die ik weleens heb genomen, maar voor mij is dat met twee krukken heel zwaar. Ik moet dan ook nog eens overstappen. En je bent vanaf de halte niet zomaar in het ziekenhuis. Dan moet je altijd nog een stuk lopen. Als ik dan thuiskom, ben ik de rest van de dag niets meer waard. Ook de volgende dag heb ik er nog last van. Het beïnvloedt gewoon mijn levensgeluk.”

De Nijs vindt bovendien de vrijheid die een taxi met zich meebrengt belangrijk. ,,Als ik bijvoorbeeld even naar mijn schoonzusje wil of naar de huisarts moet, is dit ideaal. Mijn partner werkt ondertussen namelijk fulltime en ook andere kennissen zijn vanwege hun werk niet altijd beschikbaar me te rijden. Ik vind het niet prettig om altijd van hen afhankelijk te moeten zijn. Daarom hoop ik echt dat de taxi’s van TCR gewoon kunnen blijven rijden, ook voor het personeel natuurlijk.” Bewindvoerder De Meester meldt dat de curatoren zich met de directie en het personeel inspannen om de diensten voorlopig in stand te houden en te bekijken of TCR Group als geheel of in onderdelen kan worden doorgestart.

Paniek

De Nijs is niet de enige die zich zorgen maakt. Ook een kwetsbare groep als ouderen dreigt de dupe te worden, stelt ouderenbond ANBO. „Ouderen zijn gewoon afhankelijk van dit vervoer voor hun bezoek aan het ziekenhuis en zaken als dagbesteding”, zegt directeur Liane den Haan. „Dit zorgt voor een grote onzekerheid over wie het vervoer gaat overnemen. We hebben vaker faillissementen van vervoersbedrijven meegemaakt en dan bellen ouderen vaak in paniek op.” Ze wijst ook op het sociale aspect. „Ouderen bouwen echt een band op met de chauffeur en hechten zich aan die persoon. Het zijn al kwetsbare mensen, die vaak eenzaam zijn. Als je dat contact dan weghaalt, raken ze dat ook weer kwijt.”

Inwerken

„Het levert veel gedoe op”, zegt Wim Ludeke, voorzitter van het Landelijk Expertisecentrum Speciaal Onderwijs. „Voor de kinderen zijn al die wisselingen gewoon niet prettig, omdat ze gewend zijn aan een bepaalde taxichauffeur. En mochten er straks weer nieuwe taxibedrijven komen dan moeten die chauffeurs weer ingewerkt worden met betrekking tot waar en wanneer ze de kinderen ophalen. Uit het verleden weten we dat dat ook niet altijd even soepel verloopt.” Volgens Ludeke hebben zeker tienduizenden leerlingen van het speciaal onderwijs taxivervoer nodig. „En als ik zo hoor waar TCR allemaal actief is, zal een behoorlijk aantal van hen hiermee te maken hebben.”

Aanbesteding

De problemen bij TCR laten volgens onderhandelaar Tjeerd Orie van CNV Vakmensen ook zien hoe kwetsbaar vervoersbedrijven zijn. „Onder druk van opdrachtgevers, die vaak voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten, zijn de marges in het vervoer erg klein. Werknemers en klanten die echt afhankelijk zijn van dit vervoer betalen er nu de prijs voor. Opdrachtgevers, ook overheden, zullen in de spiegel moeten kijken hoe ze omgaan met aanbestedingen.”