Column: had de ECB maar wat meer gezond verstand

Wonderbaarlijk vind ik dat, niet alleen omdat het veel weg heeft van een slager die zijn eigen vlees keurt, maar omdat ik vind dat zo’n doorlichting door buitenstaanders gedaan moet worden gezien de nogal verregaande invloeden van het beleid van de bank. Nu dat níét gebeurt, vrees ik dat de doorlichting vooral zal bestaan uit ECB’ers die het beleid bedacht hebben gaan praten met de andere ECB’ers die het beleid bedacht hebben over of dat beleid goed is of slecht. Er worden wat congressen en seminars georganiseerd, waar academici uitgenodigd worden met hun ronkende modellen – die het afgelopen decennium overal naast zaten – uitleggen waarom de strategie goed is en beter kan worden gemaakt door de deur te openen voor nog meer bizar beleid. De bestuursleden gaan toespraken houden overal in de eurozone, om te kunnen zeggen dat ze de dialoog zijn aangegaan met de gewone man… omdat er wat vragen na afloop werden gesteld. Dat de ’gewone man’ nergens in de buurt van die zaaltjes te spotten is, ach, een detail. Dat alles terwijl die gewone man antwoord blijft hameren op een van de belangrijkste vragen uit de doorlichting, namelijk of de maatregelen die de ECB in loop der jaren heeft genomen wel werken. Neem de Nederlander. Die heeft vorig jaar zo’n slordige 13 miljard euro extra op zijn spaarrekening gestort, meldde De Nederlandsche Bank vanochtend. De aanwas bestond vooral uit extra stortingen. In theorie kan iemands spaarsaldo ook toenemen door rentebijschrijvingen, maar dat theoretische concept is lang geleden aan flarden geschoten door de ECB. Hoe hoog je spaarsaldo ook is, 0 procent van veel blijft 0 euro erbij. Ruim monetair beleid heeft als doel mensen ertoe aan te zetten minder te gaan sparen, te ontsparen en zelfs te lenen om uit te geven. Dat jaagt de economische groei en de inflatie aan. Wat de gewone man in Nederland met zijn spaargedrag zegt, is dat de ECB-maatregelen niet werken. Dat wil niet zeggen dat ze nooit hebben gewerkt. Het is alleen dat ze na zo lang te zijn ingezet niet alleen bot zijn geworden, maar zelfs averechts werken. Het ECB-beleid zorgt voor precies het tegenovergestelde van dat het beoogt. Het eerder genoemde geschreeuw van de gewone man hoort de ECB niet. Het gefluister van diegenen die de bank complimenteren wél. Oost-Indisch doof, noemen we dat in de polder. ECB’ers en academici die de strategie van de bank gaan doorlichten, hebben een doctorsgraad. De gewone man in de eurozone daarentegen heeft een graad in gezond verstand. Hadden meer bestuursleden van de ECB dat ook maar! Edin Mujagić is hoofdeconoom bij OHV. Reageren? Mail naar vragen@dft.nl.