Rente blijft nog jaren laag

Ik lees voor uit eigen werk (4 februari 2014): “Ooit zal de rente weer gaan stijgen, maar de komende jaren niet. (…) De redenering is simpel. Gezien de enorme schuldenberg kan de westerse wereld helemaal geen hogere rente gebruiken. Een verdubbeling van de rente zou inhouden dat de rentelasten evenredig mee zouden stijgen. Het doemscenario van een schuldencrash wordt dan werkelijkheid en de centrale banken zullen er alles aan doen om dat te voorkomen.” “Door de rente kunstmatig laag te houden, krijgen regeringen en banken de tijd om hun schulden af te lossen en hun balansen te versterken. Dat proces zal jaren vergen en zo lang zal de rente laag blijven.” Gevoelsdeflatie We zijn nu twee jaar verder. Alle renteverlagingen die de ECB heeft doorgevoerd hebben niet gewerkt en met een renteverlaging van 0,05% naar 0,00% beteugel je echt geen deflatie. Dat zijn acties voor de bühne. Het duidt er wel op dat de Centrale Banken steeds wanhopiger worden bij het bedenken van acties die de inflatie moeten aanzwengelen. Het deflatieverhaal wil er bij mij ook niet in, tenminste niet als we luisteren naar alle paniekverhalen eromheen. Het Journaal bracht het onlangs ter sprake met ondersteunende beelden van een tankstation. “Het gevaar van deflatie is dat mensen hun aankopen uit gaan stellen” sprak de nieuwslezeres. Dus als mijn tank leeg is wacht ik nog een paar dagen met tanken totdat de prijs nog verder gedaald is? Hand op knip Het feit dat mensen jarenlang hun hand op de knip hebben gehouden, komt uit een heel andere hoek, namelijk vertrouwen. Als je geen vertrouwen hebt in de toekomst, dan stel je grote aankopen uit, wacht je met het kopen van een (groter) huis, komt gezinsuitbreiding even niet uit en ruil je een dure vakantie in voor een weekendje weg. Terwijl de media ons bang willen maken voor het inflatiespook dendert de economie gewoon door, krijgen we het ene na het andere groeicijfer opgediend en zien we de filedruk toenemen. Het zijn allemaal signalen dat het zo slecht nog niet gaat, waardoor ik stel dat de ‘gevoelsdeflatie’ absoluut niet onder de mensen leeft. Financiële repressie Wat je met renteverlagingen naar nul - of nog lager - wel bereikt is een proces dat ‘financiële repressie’ heet. Het komt er kortweg op neer dat beleggers geen rendement meer mógen maken. We zien dit in al zijn facetten terug bij alles wat met pensioen te maken heeft. De pensioenfondsen maken geen rendement meer, kampen met onderdekking maar kunnen geen kant op doordat dwingende regelgeving ze klem zet bij een creatievere invulling van het beleggingsbeleid. De pensioengerechtigden zien hun uitkeringen dalen. En potentiële deelnemers moeten noodgedwongen participeren in een fonds dat hen een marginaal rendement voorspiegelt. Door de opbrengst van het geld te minimaliseren maar het bezit ervan te belasten dwing je mensen om iets met dat geld te gaan doen: uitgeven, schenken, een huis kopen, het onder de matras te leggen, beleggen in aandelen of hoogrisico obligaties. IQ van de markt Hoe dient een belegger met deze informatie om te gaan? Ik kan niet anders dan vermelden hoe we hier zelf dagelijks invulling aan geven. We beleggen in bedrijfsobligaties van een betrouwbare debiteur met een rendement van minimaal 4%. We beleggen in leningen van financiële instellingen die zich tijdens de kredietcrisis staande hebben weten te houden. We beleggen in aandelen met een goedgekeurde balans (OK-Score 1 tot en met 6), liefst nog in een sector die vanwege incidentele redenen in het verdomhoekje zit. Dit zijn ook nog eens bedrijven die een stabiel dividend uitkeren, iets wat in deze tijd van lage rente weer extra in de mode is. Psychose Ten slotte proberen we slimmer te zijn dan ‘de markt’. Eigenlijk is ‘de markt’ niets anders dan de gemiddelde intelligentie van alle beleggers tezamen. Samen weten zij niet meer dan wat ze aan gezamenlijke kennis hebben. Het IQ van de markt is niet groter dan het gemiddelde IQ van de deelnemers. De beurs is niet veel anders dan een kudde beleggers die lijden aan dezelfde psychose. De truc is dus om slimmer te zijn dan de rest, net als de leeuw die achter een kudde zebra’s aanjaagt. Als je niet opgegeten wilt worden, hoef je niet voorop te lopen, je hoeft alleen maar iets sneller te rennen dan de langzaamste. Ron Boer is partner bij Het Effectenhuis Commissionairs B.V., een onafhankelijke specialist in de advisering en handel in obligaties en tevens beheerder van drie beleggingsfondsen: het OK Wereld Fonds (aandelen wereldwijd), het OK Magnificent Twenty (Amerikaanse aandelen) en het Wereld Rente Dividend Fonds (vastrentende waarden).Cliënten van Het Effectenhuis kunnen een positie hebben in de behandelde fondsen op het moment van publicatie. Mocht u tot koop of verkoop overgaan, overleg vooraf altijd met uw adviseur/beheerder.