Column: weg met de kantoortuin!

Waarom hebben we toch ooit, ooit de werkkamer afgeschaft? De werkkamer waar je, afhankelijk van je belangrijkheid, alleen, samen of met vier collega’s verbleef. Waar je roddelde over de baas. Waar ieder een eigen plant had, die je voor elkaar bewaterde bij vakantie. Waar je slingers ophing bij een verjaardag. Stapels dossiers De kamer waarvoor je een keer per jaar uit de bedrijfskunstcatalogus een schilderij voor op de muur mocht uitzoeken. Waar je mot kreeg met de facilitaire dienst als je ook nog je eigen schilderij ophing. Waar Gert altijd – pre-clean-desk-beleid – een enorme stapel dossiers had liggen, waar hij feilloos op gepast moment de juiste uit kon vissen. De kamer waar de jonge stagiair Thijs met een ’goedemiddag’ werd toegejuicht als hij te laat kwam, tot hij snapte dat het werkend leven vooral bestond uit op tijd je nest uit komen. De kamer waar Fatima blozend vertelde dat ze zwanger was en de collega’s een kopje thee gingen halen als ze groen van misselijkheid zag. Collegiale binding De kantoortuin deed zijn intrede. Aangeprezen als manier om collegiale binding te versterken, in werkelijkheid vaak een ordinaire bezuinigingsoperatie. Er was stil verzet, mensen kwamen steeds vroeger naar kantoor om ’hun eigen tafel’ te claimen, of mensen werkten vanuit huis en verloren binding met het bedrijf. De inbelsessie op dinsdagochtend was weliswaar efficiënt, maar veel minder gezellig dan de live vergaderingen ervoor, waar je kon flirten met de nieuwe of je ogen ten hemel slaan als de manager weer eens een waanzinnig stom beleid uitrolde. Wij tribale wezens houden van een eigen domein. Onze voorouder de aap, plast een stukje van de apenrots af en gaat daar lekker in het midden van zitten. Een gemarkeerd plekje met een plant en een foto van de kids vinden wij fijn. Het maakt ons gelukkig en efficiënt, daar kan geen motivatiecursus tegenop. De kantoortuin is qua efficiency uiterst penny wise, pound foolish. Besmettelijk Regelmatig filosoferen mensen over wat we willen leren van de coronacrisis. Ik pleit ervoor dat we de kantoortuin weer afschaffen. Hup, terug naar de eigen werkkamer. Want niet alleen corona is besmettelijk. Te veel geluid, overprikkeling en bovenal eenzaamheid als iedereen thuis werkt, zijn dat ook. Kantoren inrichten kunnen we best een beetje leuk roulerend doen, met een niet te dure gedeelde kamer, waarbij we de voordelen van soms uit huis werken en online vergaderen ook koesteren. Een eigen plant, gedeeld loungecafé en pingpongtafel, file-proof start- en vertrektijden en een hoop tribaal kantoorgedoe graag. Danielle Braun is corporate antropoloog en directeur van de Academie voor Organisatiecultuur. Reageren? Mail naar vragen@dft.nl.