Column: Dood of de gladiolen in zaak Fortis

Daarom besloten ze met z’n allen te gaan procederen voor genoegdoening. Dat leidde tot een megaschikking met wel negen nullen. Maar omdat de groep aandeelhouders bestond uit 290.000 personen en de club die hun procedure begeleidde tig miljoen van het schikkingsbedrag afroomde, bleef er uiteindelijk per boze belegger niet zo gek veel van over. Dit sprookje is helaas waargebeurd. Naast de duizenden aandeelhouders die zich aansloten bij de megaschikking, was er nog een klein clubje dat besloot om de Belgische bestuurders zélf ter verantwoording te roepen. De vijf aandeelhouders huurden twee advocaten in, en trokken ten strijde. Hun juridische strijd ging met vallen en opstaan, onder andere omdat de betrokken bestuurders zich - bijgestaan door de duurste advocaten van Nederland - hevig verzetten. Maar na drie jaar procederen werden twee van de drie bestuurders wegens misleiding persoonlijk aansprakelijk gesteld voor de schade van het clubje. Ze hadden naar buiten toe mooi weer gespeeld, terwijl ze allang wisten dat de bank er uitermate slecht voor stond. Acht jaar Dat vonnis viel slecht bij de Belgen die gewend waren om per helikopter naar hun afspraken te vliegen. Dus gingen zij tegen deze uitspraak in beroep. Acht jaar later diende dat beroep. Acht jaar. Dat was afgelopen maandag. De aandeelhouders moesten al die tijd wachten totdat het gerechtshof genegen was hun zaak weer op te pakken. Inmiddels zijn twee van de vijf overleden. Hun 80-jarige aanvoerder Hans Kortekaas was er maandag niet minder strijdvaardig onder. Tussen twee ziekenhuisopnames door wreef hij het er flink in bij de bestuurders en hun advocaten, die letterlijk drie rijen dik achter hem zaten. De toga’s bleven er onbewogen onder. Zij hadden er in de afgelopen acht jaar nog eens goed naar gekeken, en waren tot de conclusie gekomen dat de vijf, eh.. pardon, drie aandeelhouders geen enkele toerekenbare schade hadden geleden. Bovendien waren de betrokken bestuurders aangedaan door alle persoonlijke verwijten die ze in de procedure over zich heen hadden gekregen. De wandelstok van Kortekaas begon spontaan te trillen na het horen van hun betoog. Geen schade? De laatste keer dat hij naar zijn portefeuille keek, zag hij dat zijn aandelen NUL euro waard zijn! Binnenkort gaan de resterende drie aandeelhouders aan tafel met de bank om alsnog te praten over een schikking. Het wordt hoog tijd dat een olifant met een lange snuit dit sprookje komt uitblazen.