Analyse: Wordt ECB een haviksnest of duiventil?

Want geldt Lagarde nou als een duif, dus voorstander van een heel ruim monetair beleid, net als haar voorganger Draghi? Of is ze een havik, zoals ’onze eigen’ Klaas Knot, en de Duitser Jens Weidmann? Wat hen betreft mag het stimuleren van de ECB wel een paar tandjes minder. De noordelijke lidstaten van de eurozone gelden doorgaans als hofleveranciers van de haviken. Liever de rente wat hoger om de inflatie in te dammen. En met het opkopen van obligaties om zo de inflatie aan te jagen hebben ze al helemaal weinig op. Voor hun zuidelijke vakbroeders (vakzusters zijn er nog steeds weinig in de top van centrale banken) geldt juist dat ze de nadruk leggen op de reële economie: minder de nadruk op gezonde overheidsfinanciën, en liever de economie stimuleren om zo bijvoorbeeld te zorgen dat de werkloosheid niet oploopt. Stropdassen Dat analyseren is trouwens niet altijd even serieus bedoeld. Zo waren zelfs de stropdassen van Lagarde’s voorganger Mario Draghi iedere vergadering weer voer voor speculaties. Droeg Draghi een blauwe das, dan stond de ECB klaar om de economie weer te helpen. Maar bij een rode das konden beleggers extra stimuleringsmaatregelen wel vergeten. Veel voorspellende waarde hadden Draghi’s stropdassen trouwens niet. Het was vooral een geinig tijdverdrijf voor analisten met te veel vrije tijd en journalisten die zich weer eens door een gortdroge persconferentie van Draghi moesten worstelen. ING pakte het wat serieuzer aan. Daar hebben economenen de toespraken van centrale bankiers van eurozonelanden en van de rest van het ECB-bestuur onder het vergrootglas gelegd. En wat blijkt, bankiers uit noordelijke lidstaten hebben het in toespraken vaker over monetaire zaken, zoals inflatie. De zuidelijke bankiers hebben het vaker over groei. Saillant detail is dat die verschillen sinds de crisis groter zijn geworden. Als Française wordt Lagarde vaker in het kamp van de duiven geschaard. Maar, ING concludeert op basis van de toespraken van de Franse bankiers dat zij meer in het ’noordelijke’ kamp thuishoren. Opgelucht ademhalen? Kunnen Knot en Weidmann nu opgelucht ademhalen? Daar is het nog te vroeg voor. Want ook al heeft Lagarde nog geen speech gehouden als ECB-president, ze werd voor haar benoeming wel gegrild door het Europees parlement. En daar sprak ze niet alleen over inflatie, maar nog veel meer over de arbeidsmarkt, en zelfs over de rol van de centrale bank bij klimaatverandering. Weinig ’des haviks’ allemaal. En zo blijft Frankfurt dus toch een duiventil.