Achteroverleunen en genieten: met luxe trein door Peru is reizen op hoog niveau

Het is het allerhoogste punt van onze reis: maar liefst 4335 meter. We staan op de La Raya Pass, hoog in het Andesgebergte. Maar niks geen stevige wandelschoenen, hangen aan een touw of overnachten in een tentje. Ontspannen in een T-shirtje drinken we op het open achterbalkon van de Andean Explorer geurige coca-thee terwijl barman Emmanuel nog maar eens wat extra bakjes noten en gedroogd fruit neerzet. We verlaten onze riante thuishaven tijdens deze reis, de prachtig blauwe Belmond Andean Explorer, even om wat inkopen te doen op een plaatselijke markt. Mannen met door de zon gelooide gezichten breien hier ter plekke lange shawls van zijdezacht baby-alpaca. Vrouwen, gekleed in kleurige wijde rokken, borduren letterlijk eeuwenoude motieven in mutsen en blouses. Hun waren steken schitterend af tegen de felblauwe lucht. Snuifje zuurstof Weer terug aan boord vertrekt de trein bijna onmiddellijk. Ik manoeuvreer door de licht schommelende compartimenten om in mijn kamer even een snuifje zuurstof te nemen. Elk verblijf heeft namelijk een eigen zuurstoffles met masker ter beschikking voor de gasten. Wie vanwege de extreme hoogte hoofdpijn voelt opkomen kan zichzelf, desgewenst bijgestaan door de verpleegster die continu aanwezig is, vijf minuten zuurstof toedienen. Mijn coupé heeft overigens weinig van doen met een standaard treincoupé. Helemaal niets, eigenlijk. Een eigen badkamer met toilet maakt het mogelijk gewoon lekker te douchen onderweg. Vanaf bank en zithoekje met tafel voor het raam kan van het landschap worden genoten. Dat doe ik liever vanuit de luxe Observation Car, helemaal ingericht in de magnifieke kleuren van de Andes-natuur; waterblauw, ivoor en zand, met accenten in donker hout en zilver. Twee dagen eerder is de imposante Andean Explorer, met zijn spa, winkel, twee grote restauratierijtuigen en Piano Bar Car meer een vijfsterrenhotel op wielen dan een trein, vertrokken uit de stad Cusco. Op het perron worden we verwelkomd met een wervende dansshow en een plaatselijke smoothie met mint. De kersverse reizigers kijken elkaar nog wat ongemakkelijk aan; een dag later zullen ze al de beste vrienden zijn. Achteroverleunen De koffers worden ons uit handen genomen en tegelijkertijd alle mogelijke reiszorgen. De complete 32 man tellende staf, naast de treinmanager ook een excursieleider en foodmanager, maakt ons duidelijk dat het vanaf nu alleen nog maar drie dagen lang achteroverleunen is om te genieten van deze unieke reis door de hoge bergen van de Andes. Waarbij we regelmatig de trein verlaten, bijvoorbeeld voor een trip naar bet beroemde Titicacameer. Vanaf een boot kijk ik uit over het spiegelende meer dat zich op de onvoorstelbare hoogte van 3813 meter bevindt. Ik ga lekker boven op het panoramadak zitten en zie in de verte de Uroseilanden naderen. Snel mijn camera tevoorschijn te halen! Hoezo ontzettend fotogeniek... Hier kun je wel blijven fotograferen. Een complete indianengemeenschap in kleurige jaks staat ons al zwaaiend op te wachten. Deze rieteilanden van de Uros-indianen drijven namelijk midden op het meer. Ze maken hun leefgebiedjes inclusief huizen eigenhandig van het totorariet dat langs de oevers van het meer groeit. Doormidden De baas van het eilandje dat wij bezoeken, laat met een grote grijns een lange zaag zien. Is er ruzie in de gemeenschap, dan wordt eenvoudigweg het eiland doormidden gezaagd zodat ieder zijn weg over het meer kan vervolgen. Belangrijk: de eilanden mogen alleen op plekken met voldoende diepte worden gemaakt. Anders groeit het riet aan de bodem vast en gaat bij stijgend water het hele eilandje ten onder. Ik loop over het knisperende riet en gluur naar binnen in een hut; dat mag, zo is ons verzekerd. Een vrouw laat trots haar baby, zorgzaam ingebakerd aan het bezoek zien. Via het eiland Taquile waar een paar echte durfals (Zweden!) nog het water induiken, gaan we per boot weer terug. In een speciale Belmond-ruimte nabij onze trein is inmiddels een knisperend houtvuur ontstoken en wacht een uitgebreide high tea, in dit geval qua drank vervangen door glühwein. Het internationale treingezelschap, afkomstig uit Amerika, Singapore en alles ertussenin, laat elkaar trots de gemaakte foto’s zien. Ze kunnen allemaal zo in de National Geographic. Heerlijk, die excursies, maar stiekem zit ik het liefst op het open achterbalkon van ’onze’ Andean Explorer. Samen met een paar andere medegenieters zie ik letterlijk het landschap aan me voorbijtrekken. Links en rechts steken majestueuze bergen omhoog, dan weer slingert de trein een bocht om en zie ik opeens een felblauw meer, als een edelsteen gevangen tussen de rotsen. Canyons razen voorbij, maar ook de vulkaan Misti (5822 meter hoog), damp rond de top. De trein kronkelt door de bergen en is zo lang dat ik vanaf het achterbalkon in de verte de locomotief via een U-bocht zie aankomen. Ook bijzonder: op sommige plekken rijdt de trein letterlijk dwars (stapvoets) door bergdorpen heen. Marktkramen staan op nog geen meter afstand, moeders met kinderen steken na doorkomst over, een zak groente over de schouder. Er klinkt muziek, een processie met verklede kinderen trekt door het dorp, honden blaffen. We vangen nog net een glimp op van een opgewekte band met trommels en fluiten, vrolijke klanken dwarrelen de trein na als we weer verdwijnen in de donkere verte, opnieuw de bergen in. Informeel Het is helemaal niet koud in deze novembermaand, een graad of 20 overdag. Alleen ’s avonds koelt het razendsnel af. Maar dan gaan we toch naar binnen, want wordt in de restauratierijtuigen het diner opgediend. In informele sfeer; iedereen kleedt zich zoals hij of zij wil. De een houdt gewoon het fleecejack aan terwijl de ander het leuk vindt een cocktailjurk uit de kast te trekken. Van onveranderlijk hoog niveau is het menu. Bij elke lunch of diner is er keus. Om maar even wat te noemen: een amuse van lima bean cappucino, gevolgd door een coupe langoustines en vervolgens ’duck ravioli with seared breast, sweet potatoes, nuts en kaniwa’. Aan de fraai gedekte tafel zitten terwijl buiten het berglandschap voor een adembenemend wandschilderij zorgt, is een heel aparte ervaring. Dan stopt de trein en krijgen we warme fleecedekens uitgereikt. Wie heeft zin om even naar de sterren te kijken? Midden in het hoge Andesgebergte stappen we uit. De trein dooft de lichten en boven ons schittert opeens een zilveren lichtkoepel van ongekende afmetingen. Letterlijk een reis op hoog niveau. Stad van de Inca’s Als een Märklindorpje ligt het opeens in de diepte: de Incastad Machu Picchu. Het blijft verbijsterend om beroemde plekken zelf te zien en dat geldt zeker hier. Na een kleine klim (via trappen) uit Aguas Calientes, het enige dorp van waaruit het wereldwonder uit de 15e eeuw kan worden bezocht, kijk je vanaf een plateau uit op de nederzetting. Erachter blikvanger Huayna Picchu, oftewel ’jonge berg’. Aguas Calientes bereikten we ook (deels) per trein. De prachtige Belmond Hiram Bingham – vernoemd naar de ontdekker van Macchu Picchu – vertrok ’s ochtends uit Cusco voor een unieke dagtrip naar de Inca-stad. In het weelderige restauratierijtuig schommelen we genoeglijk voort, genietend van een cocktail en later een gastronomische lunch. Er zijn een barwagen en observatorium om te genieten van het landschap. Een band zorgt de hele reis, ruim drie uur heen en drie uur terug, voor muziek. Bij aankomst is er een vip-lounge waar gasten wachten op het busvervoer naar Aguas Calientes. Hiram Bingham Aguas Calientes, de toegangspoort tot Machu Picchu, bezochten we ook per trein. De prachtige Belmond Hiram Bingham – vernoemd naar de ontdekker van Macchu Picchu – is die ochtend vertrokken uit Cusco voor een unieke dagtrip naar de Incastad. In het weelderige restauratierijtuig schommelen we genoeglijk voort, terwijl we een pisco sour en later een gastronomische brunch krijgen voorgeschoteld. De trein beschikt over een barwagen en een observatorium om te genieten van het landschap. Een live band zorgt de hele reis, ruim drie uur heen en drie uur terug, voor lokale muziek. Bij aankomst kan in de viplounge worden gewacht op het busvervoer naar Aguas Calientes. Zo kom je er De KLM vliegt vanaf Schiphol in ongeveer twaalf uur naar de Peruaanse hoofdstad Lima. Hier vertrekken meerdere malen per dag vluchten naar Cusco. Vanuit Cusco vertrekt niet alleen de Belmond Hiram Bingham naar Macchu Picchu (dagtrip), maar ook de driedaagse Belmond Andean Explorer naar Arequipa.