Sporten van toen getest: ’Mijn gehoelahoep ziet eruit als een slechte versie van Walk like an Egyptian’

Niet alleen in interieur en mode komen de hits van toen weer terug, ook in de sport. VRIJ probeerde sporten van toen uit die nu weer populair zijn. Hoelahoepen: vrij en gracieus Lang geleden heb ik een hoelahoep gehad, maar langer dan drie slagen in de rondte om de heupen lukte niet. Tijd voor een les van Anita de Reus (41), van HulaHoops in Motion, die negen jaar geleden iemand op een festival met een hoepel zag dansen en direct verkocht was: „Zo gracieus en vrij!” Vloeiend laat De Reus de gekleurde hoepel om de heupen draaien, minutenlang, om hem vervolgens al lopend met haar lichaam naar boven en naar beneden te laten bewegen. Eerst maar eens het begin: dat kan met een been naar voren en door de heupen van voor naar achter te bewegen. Met de benen iets uit elkaar en van links naar rechts kan ook, maar de voorkeur gaat uit naar de eerste methode, merk ik. De armen kunnen gespreid of in de lucht, vooral niet in de ’T-rex’: met je handen in een klauw graaiend naar voren. Na een paar keer draaien zakt de hoepel als een te grote broek naar de houten vloer. Na een paar keer oefenen blijft-ie echter al wat langer ’in de lucht’. Tijd voor voorzichtige stappen, de hoepel al draaiend. Dat ziet er eerder uit als een slechte versie van de videoclip van Walk like an Egyptian, al stampend. De hoepel heeft bovendien de neiging naar de knieën en uiteindelijk op de grond te duiken, bij voorkeur op de tenen. Duidelijk wordt dat je met het hoelahoepen verschillende spiergroepen traint. De buik uiteraard, omdat de navel moet worden ingehouden, en de bilspieren en (kleine) rugspieren vanwege de heupbewegingen. Met de zogeheten off body-oefeningen train je ook de armen door de hoepel op tien voor twee vast te houden en verschillende kanten op te bewegen. Meditatief Maar het traint ook de geest: het is de kunst om niet te veel na te denken. Zodra je dat gaat doen, gaat het fout. „Bijna meditatief”, noemt De Reus het. De volgende stap is zelf draaien terwijl de hoepel draait. Doe je dat in het juiste tempo, dan lijkt het bijna alsof de ring vastgeplakt zit aan de rug. Het lukt en dat is al heel wat! Nu nog zorgen dat je je niet na dat ronddraaien voelt alsof er liters champagne naar binnen zijn gegaan. Ook de ademhaling is belangrijk: de neiging is om ’m in te houden, omdat je zowel een hoepel draaiend moet houden als zelf moet ronddraaien; motorisch een hele uitdaging. Na een uur is de beloning daar: de hoepel draait langere tijd rond de heupen en er is enig gevoel van controle. Daarmee volgt ook het plezier. Helemaal als je weet dat je met deze sport al je spieren traint. Het roept nostalgie op, zo blijkt uit de ’Ik wil dit ook weer!’-reacties. Snap ik! Touwtjespringen: de vergeten groente van de sport Flashback naar het schoolplein waar we met z’n drieën onder een groot touw insprongen en liedjes zongen. Anno 2020 staat op de grond voor het Stedelijk Museum een box waaruit snelle muziek klinkt. Instructeurs Tobias (23) en Ashwin (21) van Wroop springen zo snel dat hun sportschoenen de grond nauwelijks raken. Daarbij doen ze trucjes waarvan wordt verzekerd dat ik ze na een uur les ook enigszins onder de knie heb. Mijn eerste sprong is er een zoals ik ’m 30 jaar geleden voor het laatst deed: als een soort stap om het touw heen. Dat is niet de bedoeling: touwtjespringen doe je niet vanuit je benen, maar vanuit je polsen: je ellebogen dicht langs het lichaam, vooral je polsen draaiend en recht omhoog springend en op de voorvoet landend. Na even oefenen lukt dat laatste, al hebben mijn armen nog de neiging om driftig mee te zwaaien. Ook nieuw: je begint niet met springen door het touw achter je voeten te leggen, maar vanuit de sideswing waarbij je de hendels met de polsen tegen elkaar aan houdt en van links naar rechts zwaait. Zo krijg je het juiste ritme. Van daaruit dien je direct te springen, wat lastiger is dan het er bij de ervaren trainers uitziet. De trucs die we vandaag gaan leren, laten ze er makkelijk uitzien. De knee up: met de knieën een voor een omhoog, het touw uiteraard al draaiend. De straddle, waarbij je je ene been als een soort lunge voor je zet, om hem bij de volgende sprong te verwisselen met het andere. Tot slot de cross, herkenbaar van vroeger: met het touw gekruist. Verstrikt Behoorlijk ingewikkeld omdat het veel handelingen tegelijk vraagt. Voeten, handen en hoofd moeten samenwerken en dat gaat nogal eens mis. Het gevolg is een in het touw verstrikt been of een touw dat als een zielig strengetje naar beneden daalt. Het is een intensieve cardiotraining voor hoofd en lijf. Ashwin: „Nadenken wordt na wat training een routine. Verder is het een full body work-out, vooral voor de benen en met name de kuiten. Met de diverse trucjes kun je verschillende lichaamsdelen aanpakken.” Sinds 1 juli zijn de twee bezig. Eerst met vrienden, nu met zo’n 30 lessen per week. Een ideale corona-cardio: het touw is immers lang genoeg om afstand te houden en de lessen vinden in de buitenlucht plaats. Hoewel springen doorgaans vooral wordt benut als warming-up bij bijvoorbeeld bokslessen, kan het ook als op zich staande sport. Hoewel redelijk getraind, ben ik na een paar keer springen buiten adem en twee minuten achter elkaar is lastig vol te houden. Afhankelijk van het ritme verbrand je met springen 1000 kCal per uur en staat tien minuten springen gelijk aan 30 minuten hardlopen op het gebied van hart en bloedvaten. Met dat verschil dat het op lange termijn minder blessuregevoelig is. Wanneer een voorbijganger enthousiast roept dat het er goed uitziet, zegt Tobias: „Dat gebeurt heel vaak. Kinderen die willen meedoen, ouderen die aan vroeger worden herinnerd. We zijn een beetje de vergeten groente van de sport.” De volgende dag voel ik mijn kuiten en bovenbenen behoorlijk. Had ik dat 30 jaar geleden ook? Vast niet! Inline skaten met vallen en opstaan „Skaten, niet skeeleren.” Het is een zin die instructeur Ivo Vegter (35) van This is Soul nog veel zal herhalen. Skeeleren is een merknaam, zoals aspirine dat van pijnstillers is. Inline skaten is de sport. De laatste keer dat ik op skates stond, is zeker 25 jaar geleden en dat was geen bijster succes. In het leeggelopen fonteintje van het Vondelpark volgt een nieuwe poging die vooral begint met leren vallen. Dan durf je immers meer. Dat gaat niet eens zo makkelijk: vanuit stilstaande hurkpositie is het zaak om over de punten van de skates te draaien en op de kniebeschermers te landen, zonder de handen daarbij te gebruiken en naar voren te klappen, tandbehoudtechnisch wel zo fijn. Na enig oefenen lukt dat, ook met wat vaart. De volgende is de zijwaartse valtechniek waarbij je je ’als een zeemeermin’ op de zij laat vallen. Als je ook maar denkt de controle te gaan verliezen, laat je je gewoon op de juiste manier vallen, eigenlijk zoals kleine kinderen dat ook doen. Check! Al sinds zijn 13e staat Vegter op de vierwielige skates, op zijn 16e maakte hij er zijn werk van met een eigen winkel, skateverhuur en lessen. Als een professionele kunstschaatser draait hij zwierig over het beton, waar ik voornamelijk alleen maar immer geradeaus kom. Maar dat is al meer dan ooit! We leren ook de stoptechnieken, onder meer door à la te skiën de voeten in een pizzapunt naar elkaar te draaien en kracht op de benen te zetten. Vooral dat laatste is belangrijk, anders glijd je langzaam maar zeker weer achteruit. Uithoudingsvermogen „Skaten geeft je het ultieme gevoel van vrijheid”, vindt Vegter. Hoewel hij het niet als sport ziet („daar krijg ik het gevoel bij dat het moet”), is dat het wel degelijk, niet voor niets beoefenen marathonschaatsers ’m. Doordat je non-stop door de knieën moet, is het een lange squat- en lunge-oefening: goed voor de billen en bovenbenen. Ook train je je uithoudingsvermogen. Intussen weet ik me tot mijn eigen verbazing op een vlakke ondergrond redelijk voort te bewegen. Daar is dat gevoel van vrijheid: een fijne manier van vooruitkomen, terwijl er de nodige spieren in beweging worden gezet. Wel oppassen geblazen wanneer we van de veilige fonteinondergrond de ’echte’ weg opgaan: fietsers, scheefliggende tegels en takjes vormen obstakels. Het juiste materiaal is belangrijk. Onder de €150 heb je geen goede skates en voor de schoen geldt: hoe stijver. hoe beter, om de enkels te ontlasten. Oefenen is het devies. „Het moet een vaardigheid worden, iets wat vanzelf gaat”, legt Vegter uit. „Het zorgt voor zelfkennis: je leert geraffineerd je eigen grenzen kennen en er af en toe overheen gaan. Als het goed is val je in het begin vaak, dat geeft controle.” „Eigenlijk is skaten een metafoor voor het leven: durven vallen, weer opstaan en verdergaan.”

Sporten van toen getest: ’Mijn gehoelahoep ziet eruit als een slechte versie van Walk like an Egyptian’

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Spijt: ’We hebben onze lieve buurvrouw verwaarloosd’

Zo houd je met de juiste voeding je cholesterol in balans

Er kan nog méér bij: Peter (55) is gek op ’eenvoudige auto’s’

Dit wil je niet missen in super-de-luxe (en toch ook historisch) Dubai