Zo ga je die depressie te lijf

Al zijn hele leven worstelt David Mangene met zware depressies, manische periodes en zelfmoordgedachtes. Iets waarover vrouwen meer lijken te spreken dan mannen. Daarom schreef hij het boek How to not kill yourself dat volgende week in de winkels ligt. Een duidelijke titel, waaruit blijkt dat hoewel het onderwerp serieus is, hij het met de nodige humor benadert. De Amerikaan Mangene woont alweer jarenlang in Nederland. Voor mensen die het gevoel van depressie, laat staan van suïcidale gedachten, niet kennen, is het lastig uit te leggen. „Alles voelt zwaar: mijn ogen, armen, benen, vingers... Ik kan alleen maar huilen. Ik wil niks, kan niks, probeer niks, denk niks... ik ben niks. Behalve een last voor mijn dierbaren, mijn vriendin, mijn kinderen. Ik wil niet aan zelfmoord denken, maar toch doe ik dat.” Levensbelang Niet goed voor zichzelf zorgen en te weinig bewegen zijn triggers voor een depressie, evenals stress. Mangene is trainer in omdenken en stand-upcomedian. Vandaar dat hij met humor met zijn geestesziekte omgaat. „Humor is letterlijk van levensbelang voor mij. Dat klinkt dramatisch, maar ik schrijf grappen, treed op, luister naar andere comedians en dan moet ik lachen. Lachen is goed voor iedereen.” Natuurlijk snapt hij dat het een gevaarlijke combinatie is. „Ik vraag me vaak af of het gepast is om grappen over zelfmoord te maken. Mensen die met depressie en zelfmoord in aanraking zijn geweest, wil ik niet beledigen.” Zelf was hij dicht bij de dood. „Er zijn momenten geweest dat ik geen uitweg zag. Dat voelt eng, want ik wil niet dood, ik heb zoveel wat ik nog wil doen. Een paar maanden geleden kreeg ik paniekaanvallen vanwege financiële zorgen. Ik zag de balustrade van ons huis, ging op de trap zitten en verbeeldde me hoe ik me met een riem voorzichtig zou laten zakken. Slechts één simpele gedachte wist me uit mijn trance los te maken: die balustrade houdt mijn dikke lijf nooit.” Of het nu met humor is, zoals Mangene doet, of bloedserieus: er moet in ieder geval meer over worden gesproken. „Waarom wordt er wel veel over kanker, de ziekte van Alzheimer of over hartaandoeningen gepraat? Ook depressie en zelfmoordgedachten zijn aandoeningen waaraan pillen en artsen en therapie te pas moeten komen. We moeten gewoon het gesprek aangaan.” Mannen al helemaal. „Ik denk niet dat vrouwen depressiever zijn dan wij, maar zij trekken veel sneller aan de bel en plegen statistisch gezien minder zelfmoord dan mannen.Wij geven het niet snel toe omdat kerels geen problemen denken te hebben.” Vandaar zijn boek als stap om het taboe te doorbreken. „Ik geef toe dat er altijd mensen zullen zijn die niet zijn te helpen, maar de meesten van ons kunnen beter worden. Erover praten vergt moed en vooral acceptatie dat we het niet alleen kunnen.” Luisteren helpt Wat kun je doen als iemand met een depressie kampt? „Bij mij werkt naar me luisteren, me vasthouden, bij me blijven, van me houden”, zegt ervaringsdeskundige David Mangene. „Laat me maar liggen en check af en toe of ik oké ben. Bel de psychiater, moeder of familie om bij te staan.” Liever niet doen: „Vertel niet dat het goed komt, probeer niet op te vrolijken. En word niet boos op die persoon. Al die dingen werken nooit.”