Met Hope zeilde ik zes jaar rond de wereld. Jarenlang was dit schip het drijvende huisje van Katia en mij. Hope bracht ons naar de meest bijzondere plekken ter wereld: diep het regenwoud in van Guyana, langs de swingende Caribische eilanden en dwars door Micronesia, waar we samenwoonden met eilanders die zelden westerlingen ontmoeten. We zeilden 35.000 mijl  met haar. Nu staat ze op de wal in Griekenland voor haar laatste refit. We voelen ons blij en triest tegelijk bij het naderende afscheid.

Naar Preveza

In februari en maart voeren we hier naartoe, dwars door piratengebied; bij Somalië en door de Rode zee. Het was winter toen we in de Middellandse zee aankwamen en Katia en ik kropen klappertandend tegen elkaar, terwijl we stoomwolkjes bliezen in de kou. De sneeuw op de bergen van Griekenland is inmiddels gesmolten en samen met Merijn en Timo, twee tuigers van CS-Rigging, land ik op het vliegveld van Preveza. We zijn een weekendje weg en het is mijn manier om iets terug te doen voor al die jaren dat deze tuiger ons sponsorde. En, we gaan tussendoor nog even hard aan het werk.

Leren van de Antigua Classics

In het Caribisch gebied tijdens de Antigua Classics zag ik voor het eerst hoe indrukwekkend klassieke jachten kunnen zijn, die net gerenoveerd zijn. De schepen daar, soms die drie keer zo oud als Hope, steken jaarlijks de Atlantische Oceaan over en zien er uit als pareltjes. Dat soort zeiljachten wordt sinds de jaren ‘90 steeds minder gemaakt door de komst van de grote bekende budgetwerven die massaal produceren door licht en goedkoop te bouwen. Een schip is tegenwoordig na twintig jaar afgeschreven. Ik houd hier niet zo van, want ik ben een liefhebber van de duurder gebouwde klassieke jachten. Die hebben voor mij romantiek en gratie, waar mijn hart sneller van gaat kloppen.

Hope in volle glorie terugbrengen

Ik droom er daarom al jaren van om Hope in volle glorie terug te brengen. Ze is een klassiek jacht, gebouwd in het Verenigd Koninkrijk als offshore cruiser. Sterk genoeg voor zware storm en snel genoeg om oceanen over te steken. Toen ze werd gebouwd ging het vooral om zeewaardigheid en comfort op zee en minder om goedkoop en snel. Met haar 11 meter heeft Hope een zelfde stabiliteit- en comfortfactor als moderne 50 voeters. Maar het is wel een klassiek schip, dus we investeerden veel in nieuwe systemen en apparatuur. Hope heeft inmiddels een Bluetooth interface waarmee we de scheepssystemen kunnen uitlezen, satelliet communicatie, radar AIS enzovoorts. Maar cosmetisch is ze echt toe aan een make over, dus in Griekenland gaat ze de werf op.

Nieuwe furlex & zeilen

We beginnen met het er af halen van de mast. Mijn mentor in ruste, Kapitein Jaap Stengs, zwoer bij traditionele zeilen, dus ik haalde de rolfok van Hope af en zeilde “old school” rond de wereld. Nu wil ik dat niemand aanbevelen want ‘s nachts in je boxershort aan dek een zeil moeten wisselen is niet echt leuk. Daarom vroeg ik de mannen van CS-Rigging om een nieuwe rolfok (Furlex) te plaatsen. Samen werken we aan de mast en geven de mast en verstaging een uitgebreide inspectie.  Ook installeren de mannen op locatie de nieuwe Furlex, zodat die klaar is voor de nieuwe zeilen. Na drie dagen zijn we klaar en vliegen we naar Nederland. Nu neemt het spray painting team het over om het dek teverven. We zijn hard bezig want op 29 augustus komen Katia, Hope en ik thuis op de HISWA te water in Amsterdam.

Kom je ook? Josh & Katia komen aan bij de HISWA te water in Amsterdam op 29 augustus om 09:45. Je bent welkom, meer informatie hier.

Joshua zeilt de wereld rond met tuigage van CS-Rigging