Deze autoliefhebbers zullen nooit ’verstandig’ gaan rijden

De ’autocarrière’ van een liefhebber begint vaak enthousiast, evolueert daarna onder druk van kinderen krijgen tot een veel gematigder vorm van autorijden en eindigt uiteindelijk bij minder en nog verstandiger rijden. Want als je oud bent, rijd je langzaam en vind je de glimmende glorie dankzij toegenomen levenswijsheid steeds minder belangrijk... Toch? De statuszucht lijkt verdampt, want je bent sneller tevreden en het tempo mag wat omlaag. Derk Hoefsloot weet dat menigeen zo denkt, zelfs autoverkopers. „Toen ik recent een showroom van een Frans automerk betrad en de verkoper vroeg of ik even wilde rondkijken, antwoordde ik dat ik meer wilde weten over een kleine sedan die daar stond. Ik zocht namelijk een stadsauto voor het gemak, naast mijn Austin Healey en Porsche 911 sportauto’s.” Hoefsloot gaf expliciet aan welke auto zijn interesse had en waarom, maar dat drong niet tot de verkoper door. „Hij verwees me naar een suv en zelfs toen ik verklapte dat ik een auto met een lage instap wilde, stelde hij me een ander suv-model voor. Toen ik op informatie over die lage auto aandrong, raakte hij bijna van streek: ’Meneer, op uw leeftijd wil iedereen het gemak van een hoge instap!’ Voor alle duidelijkheid: de verkoper was ongeveer vijftig jaar en ik ben bijna tachtig.” Zo blijken er meer mensen te zijn die weten welk voertuig goed is voor hun opa of oma of buurman op leeftijd. Hans Boon (89) uit Wormerveer trekt zich daar niets van aan. Hij geniet al vijftig jaar naar volle tevredenheid van zijn favoriete merk BMW. Inmiddels heeft hij elf exemplaren gehad. Zwerven „Ik heb alle kentekenplaten nog, want met de caravan heb ik vele mooie tochten met mijn auto’s gemaakt. Zeker nadat de kinderen de deur uit waren, gingen we regelmatig op zwerftocht. Puur op de bonnefooi reden we vele duizenden kilometers. Van wildkamperen in Finland en Zweden tot Estland, Litouwen en de Algarve. Ook daarvoor maakten we trouwens mooie reizen: zo kan ik me een vakantie naar Polen herinneren, ergens begin jaren tachtig. Zo’n BMW achter het IJzeren Gordijn was destijds nog echt bijzonder!” Vooral het feit dat BMW’s ook goede reisauto’s zijn, zorgde ervoor dat het merk Boons favoriet werd. „Toen ik nog werkte, reed ik ook BMW en maakte ik heel veel kilometers. Sommige collega’s vroegen zich weleens af hoe dat kon, want zij reden een Opel van de zaak of zo. Mijn directeur vertelde ze dan dat ik geen auto van de zaak reed maar mijn eigen voertuig gebruikte.” Fazant „Ooit begon ik met een Touring en een 316. Toen reed ik echt hard, niemand was bezig met de maximumsnelheid. Met mijn collega’s deed ik af en toe een wedstrijdje. Je troefde elkaar af door op een bepaald traject een snellere tijd neer te zetten. Toen ik op hoge snelheid een fazant tegen de voorruit van mijn Touring kreeg, schrok ik. Sindsdien ben ik rustiger gaan rijden.” Voormalig ondernemer Ruud de Heer (70) laat zich door niemand afremmen in zijn autoliefde. Sterker nog: een jaar geleden kocht hij zijn grote liefde. „Een MG TC uit 1948. Die wilde ik altijd al hebben. Ik had met een vriend afgesproken dat we er allebei ooit een zouden kopen. Helaas overleed hij voordat hij die droom kon realiseren.” Terreinritten Bij De Heer zat de autoliefde er al jong in. Ook hij is nooit ’verstandiger’ gaan rijden. „Het begon ooit met een Triumph Spitfire MkII voor 1500 gulden. Met een Karmann Ghia ben ik van de weg gehaald omdat er wel een hoop gaten in de bodem zaten... Veel lol heb ik later gehad met een Jeep CJ5 die ik nog steeds heb. Ik heb er een groot aantal terreinritten mee gemaakt. Ook rijd ik weleens bruidsparen in een andere hobbyauto van me, een oude Citroen Traction Avant. Mijn dagelijks vervoer is een achtcilinder Jeep Grand Cherokee en mijn vrouw heeft een BMW Z4 met zo’n aluminium klapdak. Je begrijpt: de autoliefde gaat ver.” Bij de start van veel autocarrières kom je vaak dezelfde autotypes tegen. Dat is verklaarbaar, stelt Jos van der Gracht uit Beekbergen. „Ik begon met een Mini, zoals zovelen. Daarna volgden een Kever 1500 en een Spitfire. Die waren allemaal niet nieuw en dus leerde ik vanzelf sleutelen. Voor mijn schildersbedrijf reed ik later Mercedes-bedrijfsauto’s en dat merk ben ik uiteindelijk privé gaan rijden. Ook heb ik een prachtige klassieke Mercedes-Benz 190 SL gehad, maar die heb ik ingeruild op een nieuwe E-klasse.” Van der Gracht ziet het autolandschap wel veranderen. „Door de opkomst van elektrische wagens gaat het minder leuk worden. Klassieke auto’s zullen daardoor in de toekomst in waarde dalen, denk ik. Ik snap dat die elektrische auto’s er moeten komen, maar dat maakt rijden veel minder leuk. Dat weet ik zo zeker omdat ik motorgeluid heel belangrijk vind bij de beleving. Zo wilde ik weer een Morgan kopen en maakte ik een proefrit in de zescilinder, maar die was me veel te stil. Na een paar straten ben ik omgekeerd. Toen ik het later weer met een achtcilinder probeerde, werd ik helemaal blij. Wat brult die BMW V8 heerlijk!” Taptoe Een Morgan had Van der Gracht al eerder en de liefde voor dat merk zit diep. „Morgan is een heerlijk Spartaans en sportief merk. Een auto die ik tijdens mijn jeugd al tegenkwam in stripverhalen in het blad Taptoe, volgens mij. Daar schreven ze dat je zo’n auto echt aantrekt en dat is nog steeds zo. Zo vergaat het veel mensen: ze kopen een klassieker vrijwel altijd omdat het jeugdsentiment is. Lang geleden wilden ze al zo’n auto en ze kopen ’m pas jaren later, wanneer ze het geld ervoor hebben.” Dat merkt hij ook in de klassiekerwereld. „De belangstelling voor vooroorlogse auto’s neemt af onder jongere generaties. Simpelweg omdat die voor hen nooit jeugdsentiment zullen zijn. Je ziet het goed bij de clubs: bij Morgan veel zestigers en zeventigers, bij de A-Ford Club kom je vooral tachtigers tegen.” Van der Gracht is 68 jaar en na een ziekte geniet hij meer dan ooit. „Ik heb een prachtreis gemaakt: met mijn Morgan in 23 dagen 9500 kilometer door de Verenigde Staten. In New York kwam de auto met het schip aan en daarna hebben we onder meer de bekende Route 66 gereden. Fantastisch!” Ouderen bezitten meeste auto’s Het grootste deel van het personenautowagenpark (35,5 procent) is in het bezit van mensen die 56 jaar of ouder zijn. Van hen is 18,8 procent zelfs ouder dan 65 jaar. In ons land met 17,3 miljoen inwoners rijden een kleine negen miljoen wagens rond, aldus gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek, Rijksdienst voor het Wegverkeer en de RAI Vereniging. Steeds meer klassiekers Uit recente BOVAG-cijfers blijkt dat vorig jaar het aantal klassiekers, auto’s van dertig jaar en ouder, licht steeg met 2,4 procent naar dik 204.000. Friesland is koploper als je kijkt naar het aantal inwoners per klassieke auto: 1 op 57. De klassiekerdichtheid is in Flevoland het laagst; daar bezit slechts 1 op 145 inwoners een auto ouder dan dertig jaar. Uit de BOVAG-cijfers blijkt verder dat Peugeots en BMW’s in aantallen toenamen terwijl Opels en MG’s daalden.