Als het eerste kopje soep naar binnengaat, gaat het weer goed

Beetje psychisch labiel: pasta! Dagenlang, totdat de persoon in kwestie zich genoegzaam op de buik trommelt.

Beetje uitgeput: wildbouillon. Liefst hert of ree, lang maar vooral zachtjes trekken. Eén kopje en je ziet de kracht terugkomen.

Griep: fruitsalade. Zodat het lichaam zelf kan uitzoeken welke vitamine het ’t meest nodig heeft.

Familieleed: sudder- of sukadelapjes. Wie maakt er nou ruzie boven een perfect boterzacht stukje sukade met in de verte tonen van zoet bier en een paar lonkende specerijen?

Maar buikpijn... Bij alles wat ik noem, krijg ik wanhopige reacties. Ik sleep wat met appelsap. Beetje water met een smaakje. Een kopje thee, wat precies de verkeerde thee is.

Na twee dagen hoor ik heel zachtjes: „Kopje soep?” Ik ren naar het fornuis, groenten schoonmaken. In de hete bouillon en laten trekken totdat ze alle kracht hebben vrijgegeven. Pureren, zeven. Als het eerste kopje lepeltje voor lepeltje naar binnengaat, gaat het weer goed.

Met mij dan!

[email protected]