Stilletjes nagelbijten

Schrijver, regisseur en hoofdrolspeler John Krasinski weet in die eerste scènes van zijn zenuwslopende horrorfilm meteen te intrigeren. Wat maakt dat deze familie de klaarblijkelijke dreiging het hoofd heeft kunnen bieden? Komt dat omdat de Abbots dankzij hun dove dochter (Millicent Simmonds) al met gebaren konden communiceren? En wat is deze dreiging dan precies, die je met absolute stilte moet zien af te wenden?

Dat laatste wordt schokkend duidelijk als het jongste kind tijdens de lange wandeling naar huis een meegesmokkeld lawaaispeeltje activeert. Als we de rest van het gezin zo’n jaar later opnieuw ontmoeten op hun eigen boerderij, is de schaduw van die noodlottige gebeurtenis nog altijd niet geweken. Bovendien zorgt de zwangerschap van mams (Emily Blunt) voor nieuwe hoofdbrekens. Want hoe beval je zonder lawaai als er geen medicatie voorhanden is? En hoe voorkom je babygehuil?

Krasinski werkt het eenvoudige - en daardoor juist zo briljante - idee achter A quiet place uit met gevoel voor ritme en spanning. Daarbij focust hij niet zozeer op de monsters, maar op de mensen. Zijn film krijgt er een kloppend hart door, wat de buitengewone omstandigheden waarin dit doorsnee gezin verkeert des te angstaanjagender maakt. Maar al zou je soms willen gillen: na het zien van deze sterke nagelbijter durf je aanvankelijk enkel nog te fluisteren.