Blauwe gelukszones in het ziekenhuis

De inspiratie voor hun idee komt van een aantal plekken in de wereld waar de bevolking gelukkig en gezond oud wordt, zoals het gebied Barbagia op Sardinië en het eiland Ikaria in Griekenland. Die worden ook ’blue zones’ genoemd. „Voor onze patiënten en naasten zou er in het ziekenhuis ook zo’n blue zone moeten zijn”, dachten Kooke en Van Rossum. Een half jaar na de start blijkt het een groot succes. Treurig Grote borden staan bij de ingangen en op verpleegafdelingen die patiënten en bezoekers wijzen op de Blue Zone. „Ik ging regelmatig bij mijn collega op bezoek toen ze hier in het umc lag. Ze had alvleesklierkanker en is helaas overleden”, vertelt Eveline. „Ik werd er treurig van als ik op de gang in al die kamers keek. Patiënten in of bij het bed, zonder enige afleiding terwijl ze vaak een spannende, emotionele periode doormaken. Ik dacht: dat moet toch anders kunnen.” Anne: „Iets leuks ervaren tijdens een spannende periode in het ziekenhuis blijkt vaak een onuitgesproken wens.” Het bestuur van het ziekenhuis vond het een goed initiatief om een Blue Zone te creëren. Er zijn ruimtes vrijgemaakt waar patiënten zich kunnen laten masseren op maandag. Op dinsdag is er een schrijfcafé en open atelier. Op woensdag is er schilderen/tekenen en mindfulness. De donderdag staat in het teken van plezier in samen zingen. „We nemen het heel serieus. Het is geen bezigheidstherapie”, benadrukt Anne. „We hebben voor de creatieve activiteiten professionele docenten en experts ingehuurd.” Hartpatiënt Joke Wagenaar werd tussen half mei en juli maar liefst drie keer opgenomen omdat er problemen waren met haar pacemaker. „Ik was één van de eerste gebruikers van de Blue Zone. Ik vond het heel fijn dat er overdag iets te doen was wat de dag doorbrak. Ik heb van een heuse tekendocent les gehad en aan yoga gedaan voor mensen met hartproblemen. Het was ontspannend voor mij en fijn om sociale contacten te hebben. En het is ook fijn dat het ziekenhuis deze moeite voor je doet. Wat mij betreft moeten andere ziekenhuizen dit ook doen.” Ook moeder Thea van Osch zocht ontspanning bij de Blue Zone. „Mijn zoon van 23 lag best slecht met hersenletsel op de intensive care. De eerste maand ben ik aan de Blue Zone voorbij gelopen. Maar toen het wat beter ging en de dagen voor hem en mij langer werden, heb ik gevraagd of we konden tekenen en schilderen. De docent kwam speciaal daarvoor op de kamer. Ook hebben we samen mindfulness gedaan. Ik vind het een hartstikke goed initiatief.” Om het ziekenhuisleven nog meer te veraangenamen worden door filmhuis Lux voor patiënten en naasten binnenkort ook films vertoond. Patiënten worden met bed of rolstoel en al naar de tuin vervoerd. De droom van Eveline en Anne is dat ook andere zorginstellingen in Nederland straks zo’n voorziening krijgen. „We gunnen het patiënten dat ze in het ziekenhuis creativiteit, rust en ontspanning vinden. We hebben inmiddels met onze pilot laten zien dat het wel degelijk in een behoefte voorziet.”